'Lieve Malala, helaas was het de kogel van de Taliban die jou roem bezorgde'

Lieve Malala, Vanuit mijn veilige, comfortabele huis in Nederland schrijf ik je als moeder. Ja, als moeder omdat mijn dochter maar een jaartje jonger is dan jij. Mijn dochter stapt elke dag op haar fiets naar school, wapperend met haar lange haren over haar schouders. Zij heeft nooit jouw zorgen gehad. Zij geniet van het goede onderwijs, gaat veilig de straat op, hoeft zich geen zorgen te maken over haar ouders en heeft geen reden om te bidden tot welke God dan ook voor de veiligheid van haar gezin. Een klaslokaal met goed meubilair is voor haar geen wens, maar een vanzelfsprekendheid, en ze hoeft niets in te leveren om het recht op onderwijs te kunnen behouden.

Bron(nen): De Volkskrant