Diederik Samsom: De dodo van de sociaaldemocratie?

Moet je eigenlijk verstand hebben van economie als je de economie wilt hervormen? Niet als je Diederik Samsom heet, de nieuwe leider van de Nederlandse sociaaldemocratie. Hij wil gewoon terug naar het ouderwetse herverdelingssocialisme, alsof er de laatste dertig jaar niks met de partij van Joop den Uyl is gebeurd en de werkende klasse niet massaal de andere kant is uitgelopen. Maar je zou mogen verwachten dat de nieuwe leider van de sociaaldemocratie die zijn partij weer 'smoel' wil geven tenminste verstand heeft van politiek. En dat heeft hij ook niet.

Aan Diederik Samsoms intelligentie kan het niet liggen. Hij scoorde steevast het hoogste bij IQ-tests en in kenniskwisjes, en duikt voortdurend in talkshows op als fysicus en kerngeleerde. Ook zijn voornaamste concurrent voor het fractieleiderschap, Ronald Plasterk, was een professor. Met de natuurwetenschap zit het bij de PvdA dus wel goed. Maar een analyse wat er mankeert aan de eigen club, en het gebrek aan 'chemie' in de samenwerking met andere partijen, daar schort het aan. Het is misschien flauw te spreken van een menselijk tekort, maar gezien de wereldvreemde plannen die Samsom voorheeft met de Nederlandse economie, die weer helemaal door de overheid en de politiek moet worden gestuurd, is de vraag of ze bij de PvdA – ook de partij van Joop den Uyl die het ooit heel realistisch over veranderingen in kleine marginale stapjes had – überhaupt nog wel weten wat mensen beweegt. En – gezien alle geplande lastenverzwaringen – wat mensen afschrikt. Je zou denken dat Samsom als goed politicus tenminste een opening zou maken naar het CDA, die brave burgerlijke confessionele middenpartij die in de huidige gedoogregering – niet meer dan een minderheidskabinet – zo ongelukkig is. Tussen PvdA'ers en CDA'ers vindt achter de schermen – NRC Handelsblad berichtte daar onlangs over – trouwens toch al 'strategisch beraad' plaats. Maar daar blijkt niets van als we de voorstellen van Samsom lezen. Niks samen optrekken met andere 'solidaire' middenpartijen voor een nieuwe invulling van het disfunctionerende bestuurscentrum van de Nederlandse verzorgingsstaat, waar alles dat niet meteen economisch rendeert als onbetaalbaar wordt afgeschreven. De kerngeleerde Samsom is meer van het ouderwetse actievoeren, alsof Greenpeace tot de core business van de sociaaldemocratie behoort en alle fossiele brandstoffen naar de mestvaalt van de geschiedenis verwezen kunnen worden. Samen met het fossiele populisme van de nieuwe voorzitter Hans Spekman, die de SP links wil inhalen, is dit de beste manier om de sociaaldemocratie zelf op de afvalhoop van de politiek te doen belanden. Als Diederik Samsom dit allemaal serieus meent, wordt hij de dodo van de Nederlandse sociaaldemocratie.