Franse bergbeklimster vertelt over verlies klimpartner: "Er stroomde bloed uit zijn mond"

Ongespecificeerd
vrijdag, 02 februari 2018 om 9:31
welingelichtekringen header 1
De Franse bergbeklimster die afgelopen weekend werd gered van de 'Killer Mountain' doet haar verhaal tegen het Franse persbureau AFP. Ze overleefde het horroravontuur maar ternauwernood en verloor haar Poolse klimpartner. Artsen bekijken nog of ze haar vingers en linker voet kan behouden, die bevroren waren. Élisabeth Revol begon op 20 januari samen met Tomek (Tomasz) Mackiewiczde aan de beklimming van de Pakistaanse berg Nanga Parbat van 8.125 meter. Het was haar vierde en zijn derde poging. Na enkele dagen waren ze boven, maar toen begonnen de problemen. “Tomek vertelde me dat hij niets meer kon zien. Hij had geen masker gebruikt omdat het die dag wat mistig was en tegen de avond had hij een oogontsteking. We waren amper een seconde op de top. We moesten ons haasten om weer af te dalen,” vertelt Revol.
Mackiewicz leunde op Revols schouders terwijl ze in het donker aan de gevaarlijke afdaling begonnen. “Op een bepaald moment kon hij niet ademen. Hij haalde het masker van zijn mond en begon te bevriezen. Zijn neus werd wit net als zijn handen, zijn voeten.” De Pool kon niet verder dus verscholen ze zich in een rotsspleet. De volgende dag was zijn toestand verergerd. Revol herinnert zich dat er “bloed uit zijn mond stroomde,” het laatste stadium van hoogteziekte.
Ze wist eindelijk een reddingsteam te contacteren, maar die droegen haar op af te dalen naar 6.000 meter. Ze zouden haar partner later op 7.200 meter oppikken. Omdat het team nog op zich liet wachten moest ze nog een nacht op de berg doorbrengen. Toen begon ze te hallucineren. Ze dacht dat mensen haar warme thee zouden brengen als ze hen haar schoen zou geven. Dat deed ze, met als gevolg dat ze vijf uur lang blootsvoets was en haar voet bevroor.
Uiteindelijk besloot ze verder af te dalen tot ze om drie uur 's nachts een basiskamp bereikte. “En toen zag ik twee koplampen op me afkomen. Dus ik begon te roepen en ik zei tegen mezelf ‘OK, het komt goed’. Het was ongelooflijk emotioneel,” aldus de vrouw. Voor haar Poolse klimpartner kwam de hulp te laat.
Bron(nen): HLN