Persen. Knippen. Pomp erin. Baby eruit. Klaar

Je zou je geweldig moeten voelen als je kind gebaard hebt. Een topprestatie en een bijzondere gebeurtenis. Nieuw leven. Maar zo gaat het niet. Bij een bevalling ben je als vrouw vaak meer het object dan de hoofdrolspeelster, schrijft journalist en programmamaakster Sofie Peeters in De Standaard. "Te vaak wordt een bevalling gezien als een medische procedure in plaats van een natuurlijk proces. Tijdens de onderzoeksfase voor mijn documentaire The road to motherhood stuurde ik een oproep om ­bevallingsverhalen de wereld in. De respons was enorm. Veel vrouwen hebben hun bevalling ondergaan alsof ze er het lijdend voorwerp van waren. De zorgverleners namen het proces van hen over. Zonder medisch aantoonbare reden. Gewoon: ‘Het moest vooruit gaan.’ Hun vliezen werden gebroken. Hun weeën werden kunstmatig opgevoerd. Hun lichaam kon niet meer volgen. Hun hoofd ook niet: zorgverleners kwamen binnen en buiten. Wissel van shift. Vier verschillende, onbekende handen deden inwendig onderzoek tussen hun benen. Of de stagiair ook nog even mag voelen? ‘Hij moet het ook leren, mevrouw.’ Dan persen. Knippen. Pomp erin. Baby eruit. Klaar. ‘Machinaal’, ‘geforceerd’, ‘vernederend’. Zo beschrijven ze hun ervaringen." Het zijn de ervaringen van vrouwen, maar in Nederland zijn er ook veel plaatsen en ziekenhuizen waar het respect voor de moeder te wensen overlaat. Peeters: "Intimiteit, respect en communicatie lijken vanzelfsprekendheden tijdens de geboorte van een kind. Maar dat zijn ze niet."

Bron(nen): De Standaard