Als mensen je op feestjes regelmatig links laten staan is dat geen toeval

Samenleving
door Admin
zondag, 20 september 2015 om 7:40
welingelichtekringen header 1
Herken je jezelf? Je komt ergens binnen en niemand die opkijkt. Je loopt ergens rond en niemand die je ziet. Naar. Oorzaak: we hebben geen flauw idee hoe we overkomen bij anderen. Studies tonen aan dat er amper relaties zijn tussen de manier waarop we denken dat anderen ons zien en hoe die anderen ons werkelijk bekijken. The Guardian haalt voorbeelden uit het boek No One Understands You And What To Do About It, van de Amerikaanse psychologe Heidi Grant Halvorson en komt tot een interessante vaststelling over ons sociale leven: patronen liegen niet. Als mensen u regelmatig op feestjes links laten staan is dat waarschijnlijk geen toeval: u geeft wellicht een saaie indruk. Als u op het werk continu in een positie wordt geduwd met een hoge verantwoordelijkheid dan is dat geen toeval: u bent competenter dan u denkt (denken anderen) U kunt dan wel in een hoekje staan jammeren dat niemand u begrijpt, zegt Halvorson, maar als niemand u begrijpt op de manier die u zou willen, dan is dat geen toeval en wordt het eens tijd om aan introspectie te doen. Want het gaat altijd om wat de ander ziet, niet om wat je zelf denkt te zien. Als je iets wilt veranderen moet je je dus allereerst afvragen - zo objectief mogelijk - wat de ander ziet en ervaart als hij of zij jou meemaakt. Jij en jouw mening doen er niet toe. Halvorson geeft het voorbeeld van Barack Obama die, na zijn rampzalige eerste presidentiële debat in 2012, ervan overtuigd was dat hij het briljant had gedaan. Nietdus: hij had het debat glansrijk verpest. Als misschien 's werelds beste levende redenaar 'de andere' niet kan lezen, moeten we onszelf dan niet de illusie besparen dat wij dat wel kunnen doen? Kunnen anderen ons dan nooit zien zoals wij het willen? Halvorson meent van wel. "Durf u kwetsbaar op te stellen", luidt haar tip, "dan zullen mensen geneigd zijn om dieper in uw persoonlijkheid te graven". Voorts geeft de auteur aan dat iemand complimenteren om zijn of haar eerlijkheid ook wonderen kan doen: zo komt er immers een proces van self-fulfilling prophecy in werking.