Máxima heeft een volle stem, met 'een sluiertje', 'een hijgje' en een 'schraapje'

Boeken
dinsdag, 18 oktober 2011 om 00:00
welingelichtekringen header 1
'Pauw & Witteman laten letterlijk niet het achterste van hun tong zien. Want die zit erg achter in de keel, die tong. Dat is voor de presentatoren een manier om afstand te scheppen en zich beschouwend, meningloos, bijna wetenschappelijk op te stellen.' En prinses Máxima heeft een volle stem, met 'een sluiertje', 'een hijgje' en een 'schraapje'. 'Dat komt doordat ze met net iets te veel adem uitblaast, waardoor haar keel een tikje wordt dichtgeknepen. Het geeft haar iets gevoeligs en gepassioneerds. En dan dat spitse Argentijnse accent, zo voor in de mond. Schattig. Wat heeft ze haar best voor ons gedaan. Bij een Marokkaans accent denken we zoiets nooit.’
Hoe komt het dat ene stem sympathiek klinkt en de ander weerzin opwekt? Voormalig operazangeres en psycholoog Elizabeth Ebbink heeft er een boek over geschreven, ‘Ik hoor het aan je stem’. Daarin vertelt ze wat ze weet van hoe wij spreken. Ebbink, sinds zeven jaar stemcoach van onder andere televisiepresentatoren, managers en mensen met stemproblemen, vertelt aan de Volkskrant waar het bij de stem allemaal om gaat. ‘Goed spreken doe je met ontspannen spieren, zodat je binnen in jezelf resoneert. Er moet een onbelemmerde energiestroom zijn. De stem, namelijk, is gehoorzaam. Die laat horen dat er iets dwars zit.'
Volgens Ebbink is er bij de een mentaal iets aan de hand en bij een ander zijn de problemen puur technisch op te lossen. Maar meestal is het een combinatie van beide. Femke Halsema bijvoorbeeld houdt volgens Ebbink haar tong naar achteren als ze praat, waardoor de ruimte in haar keel beperkt is. Daardoor heeft haar adem veel druk nodig om te ontsnappen. 'Dit veroorzaakt een wat hees en geperst geluid, en bovendien heeft een lage tong ook al snel een wat bekakt accent tot gevolg (aardappel in de keel).' Linkse vrouwelijke politici hebben, zegt ze, meer stemproblemen dan rechtse. Ebbink denkt dat linkse vrouwen moeite hebben met macht. ‘Hun stemmen klinken geknepen, zijn vaak ironisch ook - wat een manier is om om de macht heen te werken. Rechts vindt macht niet zo vies. Je kunt het met Annemarie Jorritsma eens zijn of niet, maar in haar stem kun je horen dat ze geniet van haar positie. Die past bij haar. Linkse mannen, zoals Emile Roemer, hebben er minder moeite mee. Maar de vrouwen hebben nogal eens het idee: je mag je niet te belangrijk of groot maken. 'Ik ben heus niet belangrijker dan iemand anders. We moeten sámen...'
Bron(nen): de Volkskrant