Daar komt de super CEO

Treffende schets in de Financial Times vandaag van de super chief executive die het als zijn taak ziet een heel bedrijf ter hand te nemen om het vervolgens tot grote hoogten op te stuwen. Er is namelijk al menige grote onderneming ten onder gegaan dankzij de beslissingen van de super-CEO. Time Warner, Royal Bank of Scotland, Swissair of ABN Amro... Als gevolg van fatale strategische beslissingen verdwenen ze (nagenoeg) van de aardbodem Vaak meet deze Grote Leider zich een stijl aan die wordt onderwezen op de meest beroemde businesschools. Hij ontwikkelt een briljante strategie en blijft ver uit de buurt van de dagelijkse werkzaamheden. Intussen mogen anderen zijn visie omzetten in dagelijkse handelingen.
Bij die diepe inzichten horen maar al te vaak 'strategische overnames' van vreemde bedrijven waar aanvankelijk voor moet worden betaald, maar wat in een later stadium uiteraard wordt terugverdiend. Volgens de Financial Times betekent strategische overname: iemand betaalt ergens veel teveel voor. Dikwijls vindt zo'n CEO de huidige bedrijvigheid te kleinschalig en ook een beetje saai. En moet zijn bedrijf een 'globale speler' worden; hij wil als het ware over de hele wereld heersen. Dat kan natuurlijk maar dan moet je wel beter zijn dan al je concurrenten - pas dan kun je ze opeten.
Maar om slogans als 'look east', 'go global' en 'content is king' maar even om te zetten in dagelijkse bedrijvigheid - dat is nog verrekte lastig. De kunst die iemand als Steve Jobs verstaat om een technologische noviteit naar de massa te brengen is slechts weinigen gegeven. Succes in zaken is gewoon iets heel moeilijks en niets is erger dan de huidige cultus van de heroische ondernemer die met zijn grootse visie de wereld gaat veroveren.
Scepsis is hier volgens de FT zeer op zijn plaats, want 'many of the worst deals were widely applauded when announced.'

Bron(nen): Financial Times