De Tsaar stierf in God, Lenin in de stront

Wat er met Lenin na zijn dood gebeurde, is symbolisch voor wat er van het communisme is geworden De aanslag op het vliegveld bij Moskou was nog maar net gepleegd of ik las dat de regeringspartij Verenigd Rusland een site heeft gelanceerd waarop je kunt stemmen over de vraag of Lenin alsnog moet worden begraven. Ik aarzelde niet en surfte ik naar goodbyelenin.ru, waar ik tot mijn genoegen constateerde dat ook niet-Russen mochten meestemmen. Precies 292.070 stemmers waren mij voor geweest, waarbij 68,8 procent voor (da) een begrafenis hadden gestemd en 31,2 procent tegen (njet). Ik besloot de tegenstanders een kontje te geven en ook tegen te stemmen. Als u, lezer, hetzelfde doet, halen wij de achterstand misschien nog in. Persoonlijk heb ik er geen moeite mee om te beslissen over de toekomst van een lijk. Op dat punt heersen in Nederland veel misverstanden. Wie dood is, is dood. De dode heeft geen stem meer. Al zijn (of haar) bezit gaat naar zijn (of haar) erfgenamen. Dat geldt niet alleen voor het geld, de huizen en de rest, maar ook voor het lichaam. Het is dus niet aan de dode of zijn (of haar) organen worden gerecycled, maar aan de erfgenamen. Zij zijn het die toestemming moeten geven. Helaas wordt dit aspect sinds die idiote Donorshow- een dieptepunt in de geschiedenis van de Nederlandse televisie - voortdurend buiten beschouwing gelaten. Lenins nabestaanden wilden destijds dat hij bij zijn moeder in St. Petersburg - het vroegere Leningrad - zou worden begraven, maar zo ver is het nooit gekomen. Daardoor is Lenin een beetje van ons allen geworden. Karel van het Reve heeft er voor gepleit communistische iconen en relikwieën te bewaren, opdat latere generaties zullen weten wat het communisme heeft betekend. Het lijk van Lenin, zoals het ligt in zijn mausoleum op het Rode Plein, is bij uitstek geschikt voor die functie. Wat er met Lenin na zijn dood gebeurde, is symbolisch voor wat er van het communisme is geworden. Toen Lenin in 1924 werd bijgezet in een houten gebouwtje begon hij al meteen te rotten. 

Bron(nen): De Volkskrant