Evenmin als in voorgaande jaren, zal in 2009 een Fransman de Tour de France winnen. In 1985 ging voor het laatst een Franse renner als eerste over de streep, Bernard Hinault, en dat is voor een chauvinistische natie wel erg lang geleden. De conclusie dat het er dit jaar weer niet in zit, komt van de Franse sportkrant l’Equipe.
Pijnlijk, want l’Equipe staat niet alleen aan de wieg van de grootste wielerronde ter wereld, de krant moet het ook heel erg hebben van een spannende race met liefst een Fransman onder de kanshebbers. In dat laatste geval leidt dat al gauw tot een veel grotere losse verkoop (normaal verkoopt l’Equipe zo’n 350.000 kranten per dag).
Bovendien pijnlijk, omdat de Franse haan zich zo bijzonder in zijn kuif gepikt voelt. L’Equipe keek naar het deelnemersveld van de komende ronde en zag onder de ongeveer dertig Franse renners hooguit een enkeling die kans maakt op een etappe-overwinning.
Hoe kan het dat deze ooit zo grote wielernatie zo weinig te bieden heeft?
Volgens Bernard Hinault (vijf keer gewonnen) is het omdat Fransen lui zijn en snel tevreden; het gaat ze veel te goed om alles op alles te zetten. Zijn oplossing: pak wielrenners hun salaris af en betaal ze pas als ze iets hebben gewonnen.
Een andere reden die wordt aangevoerd is dat Franse wielrenners niet de goede doping gebruiken – en zo op onoverkoombare achterstand komen van de meer malafide deelnemers.
Ah! Zo kennen we ze weer. Hier zijn we beland bij wat een kenmerk van de Franse volksaard mag worden genoemd: bijzonder onsportief.
De Franse sportjournalistiek staat doorgaans bol van de verdachtmakingen aan het adres van degenen die beter sporten dan Fransen. De tegenstander is gemeen, doortrapt, de spelregels worden in zijn voordeel uitgelegd en scheidsrechters zijn omgekocht. Als een Fansman verliest, ligt het aan alles en iedereen, behalve aan het feit dat hij de mindere is van een buitenlander.
Omgekeerd, als een Franse deelnemer bij een sportieve krachtmeting de beste is, is diezelfde sportpers ongekend chauvinisch. En zo mogelijk nog ergerniswekkender.
Heerlijk vooruitzicht derhalve: geen Fransman die kans maakt om de Tour te winnen – en let op, daar worden deze zomer op radio en tv en in de krant weer allemaal drogredenen voor aangevoerd.
Pijnlijk, want l’Equipe staat niet alleen aan de wieg van de grootste wielerronde ter wereld, de krant moet het ook heel erg hebben van een spannende race met liefst een Fransman onder de kanshebbers. In dat laatste geval leidt dat al gauw tot een veel grotere losse verkoop (normaal verkoopt l’Equipe zo’n 350.000 kranten per dag).
Bovendien pijnlijk, omdat de Franse haan zich zo bijzonder in zijn kuif gepikt voelt. L’Equipe keek naar het deelnemersveld van de komende ronde en zag onder de ongeveer dertig Franse renners hooguit een enkeling die kans maakt op een etappe-overwinning.
Hoe kan het dat deze ooit zo grote wielernatie zo weinig te bieden heeft?
Volgens Bernard Hinault (vijf keer gewonnen) is het omdat Fransen lui zijn en snel tevreden; het gaat ze veel te goed om alles op alles te zetten. Zijn oplossing: pak wielrenners hun salaris af en betaal ze pas als ze iets hebben gewonnen.
Een andere reden die wordt aangevoerd is dat Franse wielrenners niet de goede doping gebruiken – en zo op onoverkoombare achterstand komen van de meer malafide deelnemers.
Ah! Zo kennen we ze weer. Hier zijn we beland bij wat een kenmerk van de Franse volksaard mag worden genoemd: bijzonder onsportief.
De Franse sportjournalistiek staat doorgaans bol van de verdachtmakingen aan het adres van degenen die beter sporten dan Fransen. De tegenstander is gemeen, doortrapt, de spelregels worden in zijn voordeel uitgelegd en scheidsrechters zijn omgekocht. Als een Fansman verliest, ligt het aan alles en iedereen, behalve aan het feit dat hij de mindere is van een buitenlander.
Omgekeerd, als een Franse deelnemer bij een sportieve krachtmeting de beste is, is diezelfde sportpers ongekend chauvinisch. En zo mogelijk nog ergerniswekkender.
Heerlijk vooruitzicht derhalve: geen Fransman die kans maakt om de Tour te winnen – en let op, daar worden deze zomer op radio en tv en in de krant weer allemaal drogredenen voor aangevoerd.
Bron(nen): The New York Times
POPULAIR NIEUWS
Wat zijn de beste microvezel-doekjes?
Premier Rutte geeft lesje geschiedenis aan stamelende Van Houwelingen (FvD)
Vrouw zeult haar dode oom mee naar de bank voor een lening: 'hij is bleekjes'
7 dingen die je mis hebt over hoe mensen over je denken
Yeşilgöz geërgerd over tweet Wilders: 'dit moet echt ophouden'
