Fleur Agema is een tof mens

Veel is gesproken en geschreven over de vraag of het mocht: Binnendringen in de fractie van de PVV onder valse vlag. HP/De Tijd liet een jonge verslaggeefster infiltreren bij Geert Wilders. Knap werk.
Maar, schrijft Hans Beerenkamp in NRC Handelsblad, belangrijk is daarbij toch ook wel of je iets te weten kwam wat er toe doet. Niet dus.
"Cruciaal is wel de vraag of zo’n reportage ook werkelijk iets relevants oplevert. In de deze week gepubliceerde eerste van vier afleveringen, waarin Geurts haar dagboeknotities uitwerkt, is dat nog nauwelijks het geval. Ze schrijft vooral over de planning en de sollicitatie, en begint met de zinnen: „Ik had hem kunnen doden. Ik had hem zelfs tientallen keren kunnen doden.” Dat riekt een beetje naar de stijl van televisiejournalist Alberto Stegeman, die steeds pleegt te herhalen hoe gevaarlijk het was dat hij ergens binnen heeft kunnen komen. Verder leert het personeelsuitje op de Gouwzee, Geurts eerste werkdag, voornamelijk dat de PVV-fractie een organisatie is als elke andere: een top die zich afzondert van de medewerkers en stagiairs. Alleen Kamerlid Fleur Agema was ronduit hartelijk."

Bron: NRC Handelsblad

Bron(nen): HP/De Tijd