De groep van 1990 pikte Beenhakker niet

Media
dinsdag, 06 april 2010 om 00:00
welingelichtekringen header 1
Sommige kwesties zullen nooit helemaal worden opgehelderd. Waarom miste het Nederlands elftal, dat toen een potentiële kampioensploeg had, de WK in Azië in 2002? Waarom liep het bij de WK in Argentinië in 1978 in de tweede ronde ineens wel, nadat er in de eerste ronde als een krant was gespeeld. En waarom faalde Nederland op de WK in 1990, hoewel de ploeg als Europees kampioen naar Italië was afgereisd en in de kwalificitatie de latere wereldkampioen West-Duitsland was voorgebleven? Op die laatste vraag is nu een antwoord, als we althans de toenmalige doelman Hans van Breukelen mogen geloven. De groep van 1990 (Van Breukelen was van oorsprong een sociaal werker en zijn hele vocabulaire was daarvan doordrenkt) pikte gewoon Leo Beenhakker niet. Daardoor begon hij, in de beeldvorming de archetypische voetbalcoach met zijn regenjas en maniertjes, het toernooi met een bij voorbaat onmogelijke opdracht. Verder waren de spelers alleen maar met zichzelf bezig (voor sociaal werker Van Breukelen een gruwel), en de derde reden voor het falen was dat de spelbepalende spelers niet ingrepen om Leo ervan te overtuigen dat het anders moest. Wij spelers, zegt Van Breukelen, hebben verzuimd onze verantwoordelijkheid te nemen.
In een vandaag gepubliceerd boek veegt Nol de Ruiter, toen hulpcoach die een dagboek bijhield van de WK in 1990, de vloer aan met de trainerskwaliteiten van Don Leo. Het zou één grote luchtballon zijn (zie de tweede link). En het beeld dat De Ruiter schetst, laat een buitengewoon ongedisciplineerde gang van zaken zien, waarbij ook Ruud Gullit, die vrouwen liet overkomen, en de cabaretier Freek de Jonge ervan langs krijgen. Overigens was alles in 1990 anders gelopen, als Nederland in Milaan gewoon van West-Duitsland had gewonnen, wat na een goed eerste half uur zeker mogelijk was geweest. Maar ons sociale geweten Van Breukelen moest zo nodig een opstootje provoceren, waarna Frenk Rijkaard Rudi Völler in het gezicht spuwde, er twee rode kaarten vielen, en de Duitsers ineens al het initiatief naar zich toetrokken en Oranje van de mat speelden. The rest is history.