'Haiku Herman' of hoe Van Rompuy opnieuw een veeg uit de pan kreeg

Media
door Admin
vrijdag, 16 april 2010 om 00:00
welingelichtekringen header 1
Je mag een ander niet op z'n uiterlijk beoordelen en wat iemands betekenis is, kan ook nooit afhankelijk zijn van zijn land van herkomst. Dit zijn 2 van de kernwaarden van Welingelichte Kringen, en toch hadden we vanochtend even het idee, bij het scannen van The Times, dat aan de overzijde van Het Kanaal heel andere gebruiken bestaan. Daar is namelijk sprake van 'Haiku Herman,' Herman van Rumpuy, de eerste Europese president die zoals wellicht bekend een fervent dichter is van haiku's, een Japanse vorm van gedichten schrijven waarbij het vers uit 17 lettergrepen bestaat en dikwijls iets diepzinnigs over het leven tot uiting probeert te brengen. We hebben stellig de indruk dat het de Engelsen niet interesseert dat Van Rumpuy in zekere zin blijkt te beschikken over een fijngevoelige geest. Liever steken ze er de draak mee dat Europa in een grote crisis verkeert, terwijl de kersverse president van dit continent gebogen zit over een passend metrum voor zijn verzen. Nog maar pas in functie, werd Van Rompuy op een ongelooflijke manier geschoffeerd door een Britse afgevaardigde in het Europarlement, die hem een 'damp rag' en 'the quiet assassin of European democracy' noemde. En terwijl geschikte kandidaten voor het Europese presidentschap, zoals Tony Blair, werden gepasseerd want veel te machtig, kwam de troon vrij voor een bijna onzichtbare politicus van Belgische komaf. Die nu onder werktijd tot het volgende inzicht kwam: 'Different colours, tongues, towers and gods / I search my way.' En alweer een gedichtje klaar. Inmiddels sprak de Japanse ambassadeur bij de EU vergoelijkende woorden om het feit dat Van Rompuy niet steeds op de vereiste 17 lettergrepen uitkomt als hij een haiku schrijft, maar The Times is minder omzichtig in bijgaand artikel. Honend wordt dan ook tot slot opgemerkt: heel goed dat er in die Europese dynamische wereld nog iemand is die het hoofd koel houdt en niet steeds maar overhaaste beslissingen neemt.
Bron(nen): The Times