Het succes van The Economist

Media
door Admin
donderdag, 29 april 2010 om 00:00
welingelichtekringen header 1
Een ronduit mooi en bewonderend portret van The Economist in de Frankfurter Allgemeine Zeitung. Leuk om te lezen hoe The Economist een van de weinige papieren media is die geen last hebben van crisis en internet.
De oplage van Time liep van 4 miljoen terug naar 1 miljoen, Newsweek kromp ook in hoog tempo, maar het Britse weekblad lijkt alleen maar te groeien waar anderen in de problemen komen. Hoe dat kan? Volgens de hoofdredacteur omdat de schrijvers in The Economist gewoon zeggen wat ze denken - zo simpel is dat in zijn ogen.
Deze opmerking is minder oppervlakkig dan ze lijkt, want in de media werken echt heel veel mensen die gewend zijn op te schrijven wat ze geacht worden te denken. Het woord 'hoernalistiek' is alweer oud en afkomstig van W.F. Hermans, maar daarmee zeker niet achterhaald. De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat de redacteuren van The Economist ook wel kunnen denken. Het zijn heldere geesten die iedere week opnieuw relatief korte essays schrijven waarin ze hun heldere hoofd pijnigen over actuele kwesties en vrijuit schrijven en opiniëren over zaken die ertoe doen.
Het is bijna bevrijdend en revolutionair hoe eenvoudig dit blad in elkaar zit. Allerlei bestaande journalistieke genres (interview, reportage, twistgesprek, reisverhaal) blijven achterwege, slechts de korte analyse telt. De gevolgde politieke lijn is al even helder: The Economist is pleitbezorger van het kapitalisme. Economische vrijheid leidt tot een wereldbevolking die gelukkig is, vrij en welvarend - dat is de bottom line. En de kredietcrisis dan? De duistere kanten van de vrije markt worden zeker behandeld in het blad, maar niemand verliest de hoofdlijn uit het oog: op de wereld heb je meer dan een miljard straatarme mensen die dikwijls in onvrijheid leven en dat is allereerst het gevolg van politieke keuzes.
Op een bijna onverstoorbare wijze gaat het weekblad sinds 1843 zijn weg en sommige details zijn opvallend. Alle artikelen zijn anoniem en zelfs de columnisten heben enkel een schuilnaam. Dat is slecht voor ijdele journalisten die het liefst hun naam zo groot mogelijk zien afgedrukt bij een artikel, maar daar staat wel iets tegenover. The Economist is een blad van wereldfaam en er zijn maar weinig mensen die er echt toe doen, die het zich veroorloven dit magazine te negeren. Als illustratie: 1 van de advertentie-uitingen van enkele jaren geleden: ongelooflijk snobistisch, maar ook bijzonder geestig. Tekst: "I never read The Economist" Management trainee. Age: 42.