Franse afgang compleet

Mooie foto vandaag in Libération: we zien de Franse voetbalcoach Raymond Domenech langs het veld staan en hij schudt zijn sterspelers de hand na de verloren wedstrijd tegen Zuid-Afrika (1 - 2). Terwijl ze in Frankrijk bij wijze van spreken het liefst de guillotine klaarzetten voor de spelers, buigt de coach nog een keer diep voor het rapaille dat de Franse eer zo bezoedelde. Grappig om te zien hoe een van de spelers, Florent Malouda (foto), al goed vertrouwd is met het gangbare psychologische vocabulaire om de afgang te verklaren: 'Physiquement, on était costaud. En revanche, on a craqué psychologiquement pendant cette Coupe du monde.' Wat de spelers vooral zo dwars zit: in de media te worden afgeschilderd als grofbekken die tegen de trainer zouden hebben gezegd: 'Laat je in je kont naaien, smerig hoerenjong.' Ze zijn diep geschokt en ook ontdaan om wat er hier van hen wordt gedacht. Ja, en toen is het misgegaan. Dan ben je er met je hoofd niet meer bij, de concentratie is weg en opeens is de vanzelfsprekende manier waarop een topprestatie op het veld wordt neergezet dan verdwenen. Andere factor die alles zo moeilijk maakte volgens de spelers: 'C’est difficile de vivre isolé.' Met andere woorden: het feit dat wij in de duurste hotels zaten, dat we trainden op velden met gaas eromheen om journalisten en supporters op grote afstand te houden, en dat we sowieso met helemaal niemand iets te maken wilden hebben, was best lastig.
U ziet het: uitvluchten genoeg. En kijk niet gek op als we nooit zullen horen wat hier precies aan de hand is geweest; de voetbalwereld zit sinds mensenheugenis zo potdicht - vermoedelijk omdat er allerlei zaken plaatsvinden die het daglicht niet verdragen - daar kan heus nog wel een geheim bij.

Bron(nen): Libération