Hoera! Le Monde ligt op apegapen

Media
door Admin
zaterdag, 26 juni 2010 om 00:00
welingelichtekringen header 1
Dagblad Le Monde zit voor de zoveelste keer diep in de problemen en het is spannend hoe de Parijse krant nu weer zal weten te overleven. Bedolven onder de schulden, veel te weinig lezers, ruziende redacteuren - de kwalen bestaan al jaren en naar het schijnt zijn er nu 2 bedrijven die de boedel willen overnemen en proberen de zaken nog ten goede te keren. Dit is nieuw, tot op heden was de krant eigendom van de redacteuren die altijd zelf over het wel en wee van de titel beschikten. En als journalisten ergens de baas zijn ... Le Monde is de Franse paper of record, is als titel wereldvermaard maar of er dagelijks wel 300.000 exemplaren van worden verkocht, betwijfelen we zeer. En dat is natuurlijk schandalig weinig in een groot land als Frankrijk.
Moeten we daarom verdrietig zijn als deze krant zou verdwijnen? Welingelichte Kringen meent van niet; het is ons eigenlijk een raadsel waarom de reputatie van Le Monde zo groot is, terwijl de krant aantoonbaar onleesbaar is. Zelden spectaculair nieuws, saai geschreven, betweterig; het is een dagelijkse belediging van de lezer en diep in ons hart hebben we bewondering voor de mensen die de moed opbrengen de krant dagelijks opnieuw ter hand nemen.
Op de zogenaamde hoge kwaliteit van Le Monde is ook heel wat af te dingen. De eerst eis die in een dergelijk geval aan een krant mag worden gesteld, is volstrekte onafhankelijkheid. Nou, op die status kan Le Monde niet bogen. In La Face cachée du Monde, een boek dat enkele jaren geleden verscheen, stond opgeschreven wat we altijd al dachten: de krant heult naar believen met (linkse) machthebbers en speelt vieze spellletjes alsof het zelf in de politiek zit. Van een controleur van de macht bleek Le Monde te zijn verworden tot een belangrijke speler in het machtscentrum. Een van de nevenuitgaven, Le Monde diplomatique is zo mogelijk nog erger. Het blad gaat helemaal over internationale betrekkingen, en voor het gescheld op de Verenigde Staten en de verheerlijking van de Derde Wereld wordt hier keer op keer veel ruimte gereserveerd. Net als bij het hoofdblad heb je in Le Monde diplomatique eveneens weinig foto's en veel grijze kolommen die dicht bedrukt zijn met slechtgeschreven stukken, zodat de lezer denkt: hm, deftig - zal allemaal wel heel geleerd zijn wat hier staat. Jarenlang heeft deze truc goed gewerkt, maar als de lezers nu eindelijk massaal afhaken en hun bekomst hebben gekregen van zoveel Parijse bluf, zeggen we: bravo, lang leve de problemen bij Le Monde.