Kluun: "'Komt een vrouw bij de dokter' wordt een klassieker"

In NRC Lux ('over alles wat het leven leuk maakt' ) 'Lunchen met Kluun'. Opgezet om de geïnterviewde persoon wat beter te leren kennen. Allereerst maar zijn salaris. Afhankelijk van royalty's en optredens: het ene jaar ver beneden de belastingvrije voet, het andere jaar "een getal met indrukwekkend veel nullen". Over Arnon Grunberg (die over hem schreef: "Kluun de vijand noemen is te veel eer"): "een van de 'nieuwe grote drie”. "Geniaal, maar wel een zwartgallige cynicus. En je merkt dat hij geen kinderen heeft." Over zijn eerste bestseller Komt een vrouw bij de dokter. Dat wordt volgens Kluun "een klassieker". Over De Wereld Draait Door. Daarvoor werd hij en zijn vrouw Nathalie (minnares Roos in het boek) gevraagd of ze met critici in discussie wilden over hun geheime relatie toen Kluuns vrouw op sterven lag. "Dacht het niet.” Over boekrecensenten die niets van de ik-figuur Stijn in De Weduwnaar snappen: "De literatuurkritiek is geneigd niet alleen vakkennis, maar ook de smaak over het leven mee te laten tellen.” Dus: als je nooit met je handjes in de lucht en een pilletje op hebt staan housen op Ibiza, als je dat gevoel niet kent, en die hele generatie mensen die dat leuk vindt veroordeelt, dan snap je ook niet dat de ik-figuur Stijn in De Weduwnaar steeds cynischer en platter wordt, omdat hij aan de coke zit. Maar toch: "Ik ben geen romancier, ik heb niet de ambitie literatuur te schrijven, als het maar een goed boek is. Ik hoef er niet per se bij te horen.”

Over maîtresses. "Je bent nooit waar je wilt zijn. Of je bent ergens waar je niet hoort te zijn.” Kluun is geen brave huisvader geworden. 'Maar wel is hij, zoals elke Nederlandse man van nu, meer betrokken bij het gezin dan mannen dertig jaar geleden.' Een hele geruststelling.

Bron(nen): NRC Handelsblad (betaald online)