Echt waar? 120 jaar worden én de namen van de achter-kleinkinderen nog weten? Het kan!

Met mijn uitgever heb ik afgesproken dat ik dit voorjaar de tekst voor een boek inlever over gezonde leefgewoonten. Dat moet een boek worden met allerlei handige adviezen over hoe je 120 wordt en toch nog alle namen van je achterkleinkinderen weet. Er is natuurlijk veel vraag naar zo´n boek want wie wil er niet gezond oud worden? Onze pensioenen mogen dan wat lager worden, maar het is toch reuze prettig daar nog enkele tientallen jaren van te genieten. Kan eens mens er echter zelf wel echt iets aan doen en wat is dan het geheim? Voor een belangrijk deel is het zuivere pech als je kanker krijgt of bij je minnares in bed een hartinfarct krijgt. Ik schrijf dat laatste omdat ik deze week op werkelijk elke gezondheidssite – van India tot Ghana – een bericht over een vaag onderzoek zag dat erop duidt dat mannen een verhoogd risico lopen bij een buitenechtelijke relatie. Voor een belangrijk deel bepalen genen echter hoe het met onze gezondheid zal gaan. Die genen zijn ontwikkeld voor het overleven in barre omstandigheden, variërend van voedseltekorten tot afwezigheid van centrale verwarming, van uitputtende dagelijkse werkzaamheden tot lange saaie nachten zonder Voice of Holland of twitter. Dat betekent dat onze genen helemaal niet goed om weten te gaan met overvloed aan eten, voortdurend op ons gat zitten, een subtropische temperatuur in welke ruimte je ook bent en 24 uur vermaak en een appèl op je zenuwstelsel. En daar kunnen we ook al niet zo bar veel aan doen. Het enige dat we zouden kunnen proberen is tegen onze onbewuste neigingen in gaan en minder gaan eten, meer gaan bewegen, vroeg naar bed gaan en alle schermen of ze nu pod of pad heten, of ze nog klassiek GTST uitzenden of on demand alles wat we gisteren gemist hebben uit ons leven bannen. En dat kan bijna niemand. Zal ik daar dan een boek over schrijven? Reken maar niet dat iemand mijn boek zal kopen. Nee, ik maak mezelf en mijn boek pas populair als ik schrijf dat ik de oplossing gevonden heb en op simpele wijze mensen kan helpen een jong en gezond lichaam te krijgen – wel borsten en billen, maar verder alles even slank – met de energie van een tiener die voor het eerst verliefd is, zonder dat je er eten voor hoeft te laten staan en er een zweetdruppel door verliest. Ik kan maar niets bedenken waardoor ik niet onmiddellijk door de Nederlandse Vereniging tegen de Kwakzalverij aan de schandpaal zal worden genageld. Ik heb geen dieet en ik heb geen internetpostorderbedrijf voor obscure eetlustremmers en fatburners die het werk voor ons op zullen lossen. Niets. Hoe kan ik dan de goeroe worden die Nederland op weg naar die fijne oude dag zonder Alzheimer en rochelhoest kan leiden? Dus blijft de inspiratie een beetje weg. Het verhaal van preventie is bovendien al vele jaren hetzelfde. Het enige dat steeds verandert, is de naam. Vroeger was het preventie, daarna gezondheidspromotie, daarna leefstijl en nu lifestyle, de boodschap is nog de zelfde. Plus ca change, plus c’est la même chose. Leefstijlverandering kan echter wel degelijk tussen de 30 en 50% van de kankergevallen voorkomen, diabetes en hart- en bloedvatproblemen grotendeels terugdringen en Alzheimer buiten de deur houden. Wat moet je dan doen? Boring. Bossen. Saai. Je moet stoppen met roken, minder alcohol drinken, meer gaan bewegen, gezonder en minder gaan eten en je leren ontspannen. Meer is het niet, maar met minder kom je er helaas ook niet. Bij alles wat ik voor dat boek schrijf voel ik me daardoor een hoofdonderwijzer uit 1958. Een donker door calvinistische zuinigheid wat versleten pak draag ik en het wijsvingertje heb ik omhoog geheven: op tijd naar bed, slechts eens per week een glaasje coca cola, geen extra suiker, de verwarming op 19 graden, met de fiets naar je werk, twee glaasjes alcohol minder en naar de gym club. Alle liberalen roepen me toe dat het betuttelend is en dat wil ik helemaal niet zijn. Hoe we ook ons best doen met al onze preventieprogramma´s mensen gaan niet gezonder eten, sommigen gaan meer bewegen maar die hielden daar toch al van, maar anderen voelen zich nog meer geïntimideerd door al dat gezanik over meer bewegen dat ze niets meer doen, en schenken nog eens in, ook voor onze kinderen. Om iets optimistisch te laten horen zeggen we dat nog maar 1 op de 4 Nederlanders rookt, maar ik denk dan dat het idioot is dat nog steeds 1 op de 4 Nederlanders zo gek is te roken terwijl we weten hoe groot de kans is op heel vervelende ziektes. Ondankbare taak om daarover te schrijven. Laat ik gewoon nog maar een keer helemaal opnieuw beginnen.

Bron(nen): IvanWolffers