Het blijft toch een griezel

De wereld heeft Michael Jackson tot god verheven, "maar ik blijf hem een griezel vinden," schrijft John Kass in de Chicago Tribune. "Je weet alles van dat “Willy Wonka-achtige landhuis van hem, van de jongetjes die daar bleven slapen en dat leidt toch af bij het rouwen. Waar mensen over treuren is ook niet Jackson, maar hun eigen jeugd. Want kun je echt rouwen als een deel van je hersens zich afvragen waar Bubbles de Chimpansee is gebleven?" "De manier waarop wordt gereageerd is bijna nog griezeliger dan de man zelf," gaat Kass verder. "Er is de pseudo-intellectuele uitbarsting van hoe geweldig belangrijk Jackson voor ons allen en de wereld is geweest. En dan was er die uitvaart/circusvoorstelling, waar een reusachtige Jackson je toelachte, zijn armen uitgestrekt als Jezus. En dan is er nog zijn vader, die voor de gelegenheid een nieuw platenlabel promoot. Als je dat niet griezelig vindt, ben je zelf een engerd."

Bron(nen): Chicago Tribune