Hierom stemmen mensen PVV

Waarom doet de PVV het zo goed? Het antwoord op deze vraag is volgens Moritz Bilagher in NRC Handelsblad verrassend eenvoudig, al is het onderliggende probleem daarmee niet simpel op te lossen. Het antwoord is het gedrag van veel jongens, veelal van Marokkaanse afkomst, in de openbare ruimte. Dit lijkt misschien een onbenullig probleem, maar dat is het niet. De nieuwsberichten in de media, over auto’s die in brand worden gestoken in Amsterdam Slotervaart, over rellen bij een voetbalwedstrijd tegen Jong Marokko in Tilburg en de onrust in Gouda, Kanaleneiland en de Diamantbuurt komen overeen met de ervaringen van inwoners van de grote steden. Nu zijn deze problemen niet nieuw. Problemen met Noord Afrikaanse jongeren zijn er ook in andere West Europese landen, maar in Nederland zijn de problemen erger. Hoe komt dat? De kern van de zaak is de ontmoeting tussen de extreem autoritaire, Maghrebijnse cultuur en de juist anti-autoritaire, Nederlandse cultuur. In de Nederlandse cultuur wekt autoriteit weerzin op, gehoorzaamheid is geen positieve waarde. De aanname van Nederlanders is dat anderen er net zo over denken. In sommige culturen wordt autoriteit echter juist als krachtig geïnterpreteerd en kracht roept respect op. In zo’n cultuur is autoriteit dus achtenswaardig. Nu is er geen probleem als mensen binnen hun eigen culturele groep blijven. De Nederlandse ‘overheidsdienaren’ (zeg, de politie, rechterlijke macht, onderwijzend personeel, hulpverleners) zijn allemaal op Nederlandse leest geschoeid en dit werkt prima binnen het raamwerk van de Nederlandse cultuur. Maar Marokkanen snappen dat verkeerd. Ze begrijpen de Nederlandse aanpak niet en interpreteren die tout court als ‘soft’. En dat roept verachting op, dus gebrek aan respect. Door meer toe te geven aan straatjongens wordt bevestigd wat ze hebben geleerd, namelijk dat hun ostentatieve en vaak agressieve gedrag loont. Thuis zien ze de tirannieke vader, die zich ‘mannelijk’ gedraagt, en buitenshuis ziet men de ‘slappe Nederlander’, waarvoor men allengs verachting ontwikkelt. De aanpak van ‘de boel bij elkaar houden’, zoals in Amsterdam onder burgemeester Job Cohen, versterkt dat beeld. Zoals de interculturele expert Geert Hofstede eens heeft gezegd, is de Nederlandse cultuur ‘extreem feminien’ en anders dan in Engeland past het niet in onze cultuur een strijd te durven aangaan – en die dan te willen winnen. Maar dit keer breekt het ons op. De burger ziet dat het steeds fouter gaat, dat de zittende politici geen idee hebben voor de oplossing en vallen voor de eenvoudige waarheden van Geert. Als de zittende partijen, en de media, nog steeds niet de urgentie van de situatie inzien en volharden in het aanvallen van de boodschapper of de ‘menigte’, is het geen verrassing als Wilders straks de verkiezingen wint. De auteur van het stuk in NRC Moritz Bilagher is statistisch adviseur bij UNESCO in Kenia. 

Bron(nen): NRC Handelsblad