De machtige klauwen van Jeugdzorg

Een even mooie als boze beschouwing over de 13-jarige solozeilster Laura Dekker, die in haar eentje de wereld wil gaan rondzeilen, is te lezen op Pluspost, van de hand van Frans Weerts De sfeer zit er gelijk goed in met deze openingszin: "Toen ik als weduwnaar achterbleef met twee kleine kinderen en mijn schoonfamilie achter mijn rug om twijfelde over de vraag of ik de opvoeding wel in mijn eentje afkon, was er één adagium: alles in het werk stellen om de Kinderbescherming buiten de deur te houden." Het is Weerts gelukt, maar hij sympathiseert nog altijd met al die andere ouders die ten prooi vallen aan 'de machinaties' van Jeugdzorg, de Kinderbescherming en kinderrechters.
We hebben hier te maken met een bureaucratische molen die zich op geen enkele manier laat afstoppen. Want waar hebben we het eigenlijk over? "Een zelfverzekerde bijna 14-jarige haalt het, na intensieve voorbereiding, in haar hoofd om als jongste zeiler ooit een wereldreis te volbrengen. Prompt schieten Jeugdzorg en Kinderbescherming in de kramp en buiten de familie om worden de klauwen in stelling gebracht om dit gezin via de kinderrechter definitief in hun greep te krijgen. Op geen enkele wijze hebben deze organisaties getracht met Laura in gesprek te komen, om haar te wijzen op de bezwaren, of om op een of andere wijze een voor alle partijen aanvaardbare oplossing te vinden." Laura doet er volgens Weerts verstandig aan zo snel mogelijk te vertrekken, want eenmaal buiten de territoriale wateren hebben de instanties het nakijken. Of zal de kinderbescherming zo ver gaan een internationaal opsporingsbevel te doen uitgaan? Zie ook het hoofdredactionele commentaar van de Volkskrant, dat de ouders van Laura 'onverstandig' noemt, maar het veel te ver vindt gaan om hen uit de ouderlijke macht te zetten. De kwestie trekt inmiddels ook internationale aandacht, zie bijvoorbeeld de BBC (derde link).

Bron(nen): Pluspost de Volkskrant BBC