Laat de Turken tot ons komen

Is Turkije zo goed als verloren voor de westerse wereld? Nee, nog niet, meent Philip Stephens in de Financial Times.
Laten we beginnen met de gangbare cliches: Turkije keer zich steeds meer af van het westen en richt zich oostwaarts. Democratie wordt beetje bij beetje ingeruild voor islamisme en de grondbeginselen van founding father van het moderne Turkije, Mustafa Kemal Atatürk, staan onder druk. Het heeft er veel van weg dat Turkije zich teleurgesteld afkeert van dit deel van de wereld en de recente toenadering tot Iran laat dit nog eens zien. Onder leiding van premier Recep Erdogan drijft het land zo van ons af. Stephens denkt hier heel anders over. Hij stemt in met de opinie van Robert Gates, Amerika's minister van Defensie, dat Turkije door Europa is geschoffeerd. Een land dat al bijna een halve eeuw zegt aansluiting te zoeken bij het ene Europa, kun je niet steeds maar de deur wijzen - iets dat Angela Merkel en Nicolas Sarkozy openlijk en soms ook bruut doen. Zo verliezen zelfs de meest eurofiele Turken de moed. Let goed op, zegt Stephens, en je zult nog steeds ontdekken dat toonaangevende Turkse politici bij Europa wilen horen. Er zit niets anders op dan hiermee om strategische redenen in te stemmen. Het is van groot belang dat het land een bondgenoot blijft/wordt - daarbij moet iedereen hier over zijn (emotionele) bezwaren heenstappen.
Turkije is de afgelopen tijd een eigenzinnige koers gaan varen in de internationale politiek en een bondgenootschap met dit nieuwe, assertieve Turkije is nog belangrijker dan voorheen. Meer dan ooit heeft Turkije de sleutels van de Arabische wereld in handen.

Bron(nen): Financial Times