Kredietcrisis, de nieuwe daders

Twee topmedewerkers van het IMF stellen in de Financial Times de vraag wat er dient te gebeuren: moeten landen die last hebben van de economische crisis nou bezuinigen (zoals Groot-Brittannië doet) of juist meer geld uitgeven om de economie aan de praat te krijgen (zie de Verenigde Staten)? Het debat hierover is inmiddeld veel te ideologisch, menen Olivier Blanchard (hoofd economische zaken) en Carlo Cottarelli (hoofd fiscale zaken) van het IMF. De begrotingstekorten die zoveel westerse landen parten spelen, zijn geen gevolg van de kredietcrisis, beweren ze. Wat er de laatste tijd aan stimulerende maatregelen is gedaan, is maar een klein deel van die schuld. Reden: veel landen hadden al voor de crisis een historisch hoge staatsschuld opgebouwd. Die staat dus los van de huidige crisis en is het gevolg van mismanagent dat tot 2008 plaatsvond.
Voor een economisch herstel moeten die schulden gewoon omlaag en dat dient de komende 5 jaar te gebeuren. Het zou goed zijn om per land de overheidsuitgaven jaarlijks met 1 procent te doen krimpen. Omdat over 2010 niets meer valt te bedisselen, dat jaar is financieel gezien al voorbij, moeten dergelijke afspraken worden gemaakt per 2011. Oftewel: nu. Het stuk in de FT is ogenschijnlijk een beetje saai, maar eigenlijk zit er een enorme adder onder het gras. Want als schuldigen voor de huidige economische misere worden hier niet de bankiers en hun vrienden aangewezen, maar politici die de afgelopen 10 jaar met geld hebben gesmeten. En dat lezen we niet vaak.

Bron(nen): Financial Times