Een glas teveel

De Japanse minister van financiën Shoichi Nakagawa viel in zijn eigen zwaard toen hij vorig weekend aangeschoten op een persconferentie verscheen van de G7. Dronken? Geen sprake van, aldus de bewindsman; hij had medicijnen gebruikt om zijn verkoudheid te bestrijden en dan kreeg je het gedrag dat hij ten toon spreidde. Vreemd genoeg trad hij enige tijd later toch af. De Engelse Times staat nu stil bij toonaangevende politici die wel van een borrel houden en zo passeren enkele illustere namen. De vroegere Britse minister van buitenlandse zaken, George Brown, was op bezoek in Peru en – in kennelijke staat – meende een wals te horen, en verzocht een der aanwezigen in een paars gewaad om te gaan dansen. Het antwoord luidde: “Ten eerste bent u dronken, ten tweede is dit geen wals maar het nationale volkslied en ten derde ben ik geen vrouw maar de kardinaal, aartsbisschop van Lima.” Richard Nixon dronk zoveel dat hij zijn staf soms voor grote problemen zette. Recentelijk werd bekend dat toen Henry Kissinger in 1973 met Arabieren en Israeli’s onderhandelde, en graag het advies van de president wilde inwinnen, hij geen toegang tot hem kreeg. Nixon was te dronken om hem te woord te staan. Toen Winston Churchill vertrok naar de Boerenoorlog in Zuid-Afrika, nam hij het volgende mee: 18 flessen scotch, 36 flessen wijn en 6 flessen brandy. Hij weigerde later de drank te laten staan om zo een voorbeeld te zijn voor zijn soldaten. Wel was hij strikt aangaande de volgende regel: geen sterke drank voor het ontbijt. Mocht er een heus kampioenschap bestaan van drinkende politici, dan benoemt The Times Boris Jeltsin tot de Michael Phelps van deze contest. De ene keer was hij te dronken om een vliegtuig uit te komen, een andere keer strompelde hij over een podium en er was de gelegenheid waarbij hij plotsklaps stond te dirigeren voor een militaire kapel. Meermalen is gesuggereerd dat de Russische president een neurologisch defect had; een enkeling weet zijn vreemde gedrag aan de wodka.

Bron(nen): The Times