De eenzame strijd van Tony Blair tegen het kwaad

Politiek
zaterdag, 30 januari 2010 om 00:00
welingelichtekringen header 1
Interessante analyse van Matthew Parris (geen vriend van Tony Blair) over de voormalige premier en zijn getuigenis van gisteren voor de commissie-Chilcot die de Britse besluitvorming rond de Irakoorlog onderzoekt.
Parris zag tot zijn schrik een Blair die net denkt als Bush, in termen van goed en kwaad, waarbij Saddam, Al Qaida, Iran, extremistische soennieten en extremistische sjiíeten allemaal als 'these people' worden aangeduid. Parris werd bovendien door een zekere sympathie bevangen voor Blair, die zeker geloofde in wat hij zei. (Blair is enkele jaren geleden ook tot het rooms-katholicisme bekeerd.)
De voormalige leider staat ook erg alleen. Niet alleen moet hij zich verweren tegen degenen die altijd al tegen de invasie van Irak waren, maar ook tegen degenen die daar aanvankelijk voor waren (denk aan de Britse Conservatieven) en zich daar geruisloos van hebben gedistantieerd omdat de hele operatie op zoveel tegenslag is gestuit en zij zich door Blair en zijn stellige overtuigingen in verlegenheid voelen gebracht.
Het is vooral deze groep (zeg maar het gezelschap van experts dat normaal altijd achter Amerika en de troepen staat) dat verzaakt, waardoor ook mogelijke druk op Iran (door Blair gisteren vele malen als actuele dreiging genoemd) zoveel moeilijker is geworden.
Parris constateert dat alle bezwaren over het ontbreken van massavernietgingswapens en een gebrekkig volkenrechtelijk mandaat allang vergeten waren als het naoorlogse Irak niet zo'n puinhoop was geworden. Ondertussen strijdt Tony Blair nog steeds tegen het Kwaad, terwijl zijn vroegere medestanders die alleen op resultaat spelen hem in de steek hebben gelaten.  
Bron(nen): The Times