Irak nog steeds een zwart gat

Met alle aandacht voor Afghanistan, lijkt Irak, waar op 7 maart verkiezingen worden gehouden, uit beeld verdwenen. Maar het land is nog steeds het belangrijkste slagveld waarop het lot van Amerikaanse presidenten wordt bepaald.
Thomas Friedman heeft een mooie column, waarin hij uitlegt dat in conservatieve ogen de cultuur van een land allesbepalend is, terwijl progressieven juist denken dat een cultuur door middel van politiek te veranderen is. In Irak staat nog steeds niet vast welke kant het opgaat; is het er zo'n puinhoop omdat het door Saddam is geregeerd, of omgekeerd, was Saddam er de baas omdat Irak zo'n kruitvat vol stammentegenstellingen was.
In die zin is Irak ook zeven jaar na de inval nog steeds een zwart gat. Friedman toont zich aanhanger van""The Central Liberal Truth' - culture matters, a lot more than we think, but cultures can change, a lot more than we expect. But such changes take time, leadership and often pain". En dat is de reden dat Irak ons ook in de toekomst nog zal verrassen, positief en negatief. Interessant (ook in de Nederlandse context) is het stuk van Thomas E. Ricks, een tegenstander van de inval in Irak, die nu vindt dat de Amerikanen er hun aanwezigheid moeten verlengen. Zijn argument: het feit dat je een land op een stomme manier binnenvalt, betekent nog niet dat je het ook weer op een stomme manier moet verlaten.

Bron(nen): Thomas Friedman The New York Times