Sinclair steunt DSK, een oude traditie in de Franse politiek

Politiek
maandag, 06 juni 2011 om 00:00
welingelichtekringen header 1
Anne Sinclair staat haar man Straus-Kahn bij, en sluit zich zo aan bij een lange traditie: de bijnaam van Chirac was: ‘vijf minuten, douche inbegrepen’, de echtgenote van politicus Patrick Balkany verklaarde dat haar man 'geen pistool hoeft te trekken om een pijpbeurt te krijgen' en de ex van een huidige minister schreef het ‘Guerilla handboek voor vrouwen’ over zijn schuinsmarcheren. Frankrijk dacht klaar te zijn met generaties van lijdende echtgenotes in de politiek, maar daar diende Anne Sinclair zich aan.
In de tv-uitzending van zijn hoorzitting zit één klein moment dat heel Frankrijk fascineert: als Straus-Kahn hoort dat hij op borgtocht vrijkomt, glimlacht hij naar zijn vrouw op de tribune en blaast haar een kus toe. En zij, prominent feministe, werpt hem een kushand terug. Let wel, dit is nadat ze de beschuldigingen hebben aangehoord hoe DSK de kamerdeur achter het kamermeisje op slot deed, haar van kamer naar kamer sleurde, haar bepotelde en aanrandde, en brute kracht gebruikte om haar twee maal tot orale seks te dwingen en haar tegen de grond werkte in een poging haar te verkrachten.
Anne Sinclair houdt nog steeds zielsveel van haar man, en zegt ‘geen seconde’ te geloven dat hij schuldig is. De ster tv-interviewster van de jaren ‘80 (een soort franse Sonja Barend) beroemd om haar mooie blauwe ogen, is nu op haar 62ste een omstreden mikpunt van zowel ontzag als hoon, en sprekend voorbeeld van de vernederde vrouw. De steenrijke erfgename heeft inmiddels haar werk opgegeven, huis en haard verlaten en een substantieel deel van haar fortuin ingeleverd ($ 6 miljoen voor borg) om zich bij DSK te voegen in zijn gouden kooi van $50.000 per maand, compleet met bewaking ($ 200.000) om te zorgen dat haar echtgenoot niet ontsnapt.
Frankrijk is gebiologeerd: waarom blijft ze bij hem? DSK is dan nog niet veroordeeld, maar de pers heeft een scala aan seksuele escapades geopenbaard: van handtastelijke versierpogingen tot het lastigvallen en achternazitten van vrouwen, het bezoeken van hoeren en parenclubs en buitenechtelijke seks op het dwangmatige af. Dan was er de journaliste die hem beschuldigde van aanranding en zelfs DSK’s vrienden die hem niet tot geweld in staat achten, verklaren dat hij een ‘groot verleider’ is.
Eigenlijk dacht Frankrijk klaar te zijn met generaties van lijdende echtgenotes in de politiek. Zoals ‘de koningin van het knarsetanden’, Bernadette Chirac die tientallen jaren de nachtritjes – met chauffeur- moest verduren van Jacques Chirac, bijgenaamd: ‘Vijf minuten douche inbegrepen’. Op de nacht dat prinses Diana stierf, was haar president echtgenoot niet te traceren en moest ze het zijn chauffeur vragen. Chirac, wiens favoriete toast was: ‘op al onze vrouwen en paarden en op ieder die hen berijdt’ haalde er de schouders over op. Danielle Mitterrand had een soort regeling met president François Mitterrand, en scheidde niet van hem ondanks een 20 jaar durende affaire en buitenechtelijke dochter. Ook Isabelle Balkany stond haar man, de politicus Patrick Balkany, bij toen zijn minnares hem beschuldigde haar gedwongen te hebben tot orale seks door een Magnumpistool tegen het hoofd. De aanklacht werd later ingetrokken en Isabella nam haar man terug met de woorden dat hij geen pistool hoefde te trekken om een pijpbeurt te krijgen.
Er leek een einde aan het ‘stand by your man’ patroon gekomen met Cécilia Sarkozy die in het presidentschap van haar man geen reden zag bij hem te blijven en hem verliet omdat hij een ‘rokkenjager’ was en ‘van niemand hield, zelfs niet van zijn kinderen’.
In 2009 schreef Sylvie Brunel, het ‘Guerilla handboek voor vrouwen’ over de strapatsen van haar voormalige echtgenoot, Eric Besson, de huidige Minister van Werkgelegenheid. Ze beschreef hoe Besson een onverbeterlijke vreemdganger was met ‘inwisselbare minnaressen’. Besson is inmiddels hertrouwd en heeft het boek van zijn ex gepromoot her en der warm aanbevolen. Het is typisch aan het machismo van de Franse politici dat ze eigenlijk gewoon trots zijn op hun ontrouw.