In het zuidoosten van Turkije wordt een Syrisch orthodox klooster, Mor Gabriel geheten, bedreigd door moslims; de helft van de landerijen worden opgeëist door opdringerige ‘buren,’ land dat het klooster sinds de vierde eeuw in bezit heeft. Het klooster heeft nu de hulp ingeroepen van politici en diplomaten. Ook wordt gerekend op de helpende hand van de heilige Gabriël (zevende eeuw), waarvan het klooster naar eigen zeggen nog altijd vier vingers bezit.
Al 22 jaar probeert Turkije bij de EU te komen en daarvoor is (ook) van belang, dat de rechten van christenen worden gerespecteerd. Alleen, de kans op aansluiting bij Europa neemt zienderogen af en het is de vraag hoe graag Turkije in dit opzicht nog haar best zal doen.
De moeizame verhouding van Turken met de Koerdische minderheid (vijftien procent van de bevolking) is al te bekend en een soepele omgang met de Syrisch orthodoxe gelovigen (een van de oudste christelijke gemeenschappen) wordt nu dus ook beproefd.
De rel om de landerijen van het klooster lijkt een lakmoesproef te worden van Turkse moderniteit. Ook om die reden hebben meerdere landen hun diplomaten naar de rechtszaal gestuurd om te kijken of de rechter wel recht spreekt. Want kwade tongen beweren dat het doel is de christelijke minderheid gewoon het land uit te werken.
Een rechter moet nu het verlossende woord spreken, traditiegetrouw zittend onder een afbeelding van Ataturk, de geestelijk vader van seculier Turkije.
Al 22 jaar probeert Turkije bij de EU te komen en daarvoor is (ook) van belang, dat de rechten van christenen worden gerespecteerd. Alleen, de kans op aansluiting bij Europa neemt zienderogen af en het is de vraag hoe graag Turkije in dit opzicht nog haar best zal doen.
De moeizame verhouding van Turken met de Koerdische minderheid (vijftien procent van de bevolking) is al te bekend en een soepele omgang met de Syrisch orthodoxe gelovigen (een van de oudste christelijke gemeenschappen) wordt nu dus ook beproefd.
De rel om de landerijen van het klooster lijkt een lakmoesproef te worden van Turkse moderniteit. Ook om die reden hebben meerdere landen hun diplomaten naar de rechtszaal gestuurd om te kijken of de rechter wel recht spreekt. Want kwade tongen beweren dat het doel is de christelijke minderheid gewoon het land uit te werken.
Een rechter moet nu het verlossende woord spreken, traditiegetrouw zittend onder een afbeelding van Ataturk, de geestelijk vader van seculier Turkije.
Bron(nen): The Wall Street Journal
POPULAIR NIEUWS
Deze drie zinnen maken duidelijk dat je met een narcist te maken hebt
Meisje (16) valt uit raam in Amsterdam. Gevallen of geduwd?
Demonstratie op de Dam tegen Martin Bosma op 4 mei
Yesligoz erkent: die duizenden asielzoekers door nareis bestaan niet en dat wist ze
Hier zijn de 20 signalen dat je mogelijk een depressie hebt
