Hijgen, steunen, schreeuwen, krijsen

Zoals bekend kunnen vrouwen onder het tennissen enorme kreten slaken. Terwijl ze de bal slaan, komt diep uit hun binnenste een geluid waarvoor sommige mannen graag naar de wedstrijd kijken.
Sommige vrouwen niet – zeker niet als ze op de tennisbaan staan. Ze voelen zich uit hun spel gehaald en stappen naar de scheidsrechter om te klagen over het hinderlijke geluid. Bij topwedstrijden staan deze scheidsrechters vervolgens voor een moeilijke beslissing: zijn dit onoorbare geluiden of hebben we hier van doen met een hoogst natuurlijk gekrijs?
Vorige maand, op Roland Garros kwam een nieuw wonderkind in actie, Michelle Larcher de Brito, die zo hard schreeuwde dat het enkele banen verder nog te horen was. In de derde ronde klaagde haar tegenstander meermalen bij de scheidsrechter. Moest De Brito worden gediskwalificeerd? Er kwam nog een extra official aan te pas om deze moeilijke beslissing te nemen, maar gelukkig werd ze nog in dezelfde ronde uit de wedstrijd geslagen (7-6, 6-2).
De speelster die teveel lawaai maakt, kan al een strafpunt tegen krijgen voor ieder ongepast geluid. En de International Tennis Federation (ITF) studeert nu over de vraag of “noise hindrance” in de regels moet worden opgenomen met als gevolg: eerst een punt kwijt, daarna een game en desnoods de hele match.
In The Sunday Times staat vandaag een dispuut over de vraag of het gekrijs ‘echt’ is of niet. Plus een lijstje van de grootste schreeuwers, waaronder Maria Sharapova (foto, 101 decibels), Monica Seles (93,2), Serena Williams (88,9), Lindsay Davenport (88) en Venus Williams (85).

Bron(nen): The Sunday Times