De jacht op de laatste poema

Het is nog niet zo lang geleden dat Oost-Nederland in de ban was van een loslopende poema. Burgers rukten uit, brandweerlieden eveneens en daar waren al de eerste reportageteams om de sporen van het woeste beest te volgen. Nog fascinerender dan de poema zelve is de hysterie die kan uitbreken om een beest dat niet bestaat. Vandaag toont The Wall Street Journal dat dit verschijnsel zich niet beperkt tot onze regio, maar dat ook aan 'de overkant van de grote plas' (Peter Knegtjens) mensen zijn, die maar al te graag geloven in dingen die niet bestaan.
In Missouri heb je een speciaal Mountain Lion Responce Team (acht man sterk) dat alsmaar moet uitrukken als iemand alarm slaat, omdat een tijgerachtig beest is gesignaleerd dat onmiddellijk van kant moet worden gemaakt. Maar helaas, steeds opnieuw is het vals alarm.
Van de 765 keer dat de afgelopen 5 jaar alarm werd geslagen, was het misschien 2 keer raak. Dat is geen wonder want er zijn gewoon geen poema's in Missouri. De poema's die de Verenigde Staten kent, leven ten westen van Rocky Mountains; de Midwest is al sinds 1910 verschoond van deze beesten na intensieve jachtpartijen.
Het leuke is dat de afwezigheid van poema's voor veel mensen helemaal geen reden is om zich neer te leggen bij het feit dat ze niet bestaan.
Ben je gek!
Foto's van elders gesignaleerde poema's worden van het web geplukt en met de toevoeging van 'zelf gezien' verspreid. Ook blijkt het web een prachtige plek voor het verbreiden van samenzweringstheorieën hoe de overheid zich intensief bezighoud met het uitzetten van poema's om... vul maar in. Wilde beeste en wilde fantasieën is een prachtig koppel, zie het verhaal uit The Wall Street Journal achter de link.

Bron(nen): The Wall Street Journal