Taalachterstand? Nou en?

Taalachterstand, taalbeheersing, taalonderwijs; er gaat geen dag voorbij dat we moeten horen hoe mensen in het verdomhoekje zitten, die niet de taal spreken van het land waar ze wonen.
In het meest vreemde land ter wereld, in Zwitserland, bestaat een hoogst eigen variant op deze problemen. Daar spreekt men op een maar klein oppervlak 3 verschillende talen. Op een pak melk dat u bij de Migros-supermarkt koopt, staat in het Duits, Frans en Italiaans dat u een pak melk koopt. Ja dat is raar, maar verder gaat het leven gewoon zijn gang. Het Duitstalige deel is onmiskenbaar het grootst (70 procent van de bevolking), 20 procent is Franstalig en 10 procent spreekt Italiaans (de 4e taal, Retoromaans, laten we maar even buiten beschouwing). Tussen de verschillende taalgemeenschappen bestaan allerlei irritaties, rivaliteiten en vooroordelen. Waarbij de Duitstaligen zich steevast als de hoofdrolspelers zien (wat ze ook zijn). De taalgrens verloopt uiterst grillig en bijgaand artikel uit de Frankfurter Allgemeine Zeitung handelt hierover. Zo zijn er bergen met een Franstalige en en Duitstalige helling. Of stadjes en dorpen die door de taalgrens worden doorsneden. Dit stuk vertelt dat de Zwitserse eenheid - of noem het identiteit - door de eeuwen heen veel minder vanzelfsprekend is geweest dan vaak wordt aangenomen. Het woord 'burgeroorlog' is te zwaar, maar grote onderhuidse spanningen hebben vaak en veelvuldig een rol gespeeld. Achter de verschillende talen gaan allerlei andere verschillen schuil en het mag een wonder van vernuft en van gezond verstand heten dat Zwitsers hun land door de eeuwen heen bijeen hebben weten te houden.
Op de ene plek verlaat je de snelweg en staat 'Sortie' op een verkeersbord, een kilometer verderop staat op eenzelfde bord 'Ausfahrt' en dat lijkt allemaal heel normaal. Maar dat is het niet.

Bron(nen): Frankfurter Allgemeine Zeitung