Zwitsers krijgen een flinke hekel aan Duitsers

Samenleving
door Admin
woensdag, 27 januari 2010 om 00:00
welingelichtekringen header 1
De tijd dat Duitsland en Zwitserland overliepen van begrip voor elkaar is voorbij. Kritiek, irritatie, soms zelfs haat; er zijn nu heel andere sentimenten die de boventoon voeren en een verslaggever van de Frankfurter Allgemeine stak de grens over om poolshoogte te nemen. Wat allereerst opvalt, is dat de bankencrisis en het feit dat de afgelopen jaren erg veel buitenlanders het kleine Zwitserland binnenstroomden de eigen identiteit hebben aangescherpt.
Met de bankencrisis kwam de aanval op het Zwitserse bankgeheim en dat bleek behalve de portemonnee ook de Zwitserse ziel te raken (we gaan er gemakshalve vanuit dat dit 2 verschillende zaken zijn).
Toen de Duitse minister Peer Steinbrück ook nog enkele keren hard uitviel aan het adres van Duitse belastingontduikers en Zwitserland beschuldigde van 'gelegenheid geven' voor deze miljonairs, was de maat vol. Tel daar nog de hoon bij op om het minarettenreferendum en je krijgt een aardige indruk van Zwitserse afkeer richting de homo germanicus.
De Zwitserse reflex bestaat hieruit, dat de eigen neutraliteit volgens sommigen onder geen prijs mag worden losgelaten en ook het bankgeheim wordt nu omarmd als een hoogst particulier stukje cultureel erfgoed. De gevoeligheid voor de mening van de oude buur Duitsland is daarbij bijzonder groot. Dus als Duitsers affiches ophangen waarop Zwitsers voor fascisten worden uitgemaakt, omdat de minarettenbouw een halt wordt toegeroepen, gaan de gedachten onwillekeurig uit naar - om met Koos Tak te spreken - de barre jaren '40 - '45. Hallo! En zij dan? In Zwitserland is de pop vox aan de winnende hand, denk aan de volkse partij van Christoph Blocher, en daarbij is cultuurkritiek van over de grens iets waar de bergbewoners in het geheel niet op zitten te wachten.
Nee, als het aan Blocher (een mengsel van Margareth Thatcher en Ronald Reagan) ligt, blijft Zwitserland voortaan weer lekker gesloten, geheel conform de landsaard. Blocher: "Ein kleines Land müsse sich immer abgrenzen, weil es Angst habe, vom großen Nachbarn dominiert zu werden."