Ook in een sneeuwstorm: niet komen werken is geen salaris

In Nederland mag het dan zo zijn dat na een nachtje met onverwachte vorst en sneeuw de kans klein is dat je de volgende dag op je werk aankomt, over het algemeen hoeven de ongemakken voor niemand een probleem van leven en dood op te leveren. Een nachtje vorst en de treinen rijden niet door vastgevroren wissels, maar je baas is er vaak erg begripvol over. Als je te laat komt door bittere weersomstandigheden zullen die uurtjes meestal niet op je salaris ingehouden worden. Zelfs als het je door anderhalve meter sneeuw onmogelijk wordt gemaakt überhaubt op het werk te verschijnen, wordt die dag misschien als ziektedag genoteerd, maar ontvang je altijd nog een royale 70 procent van je salaris. Hoe anders is dat in de Verenigde Staten. Een mooi verhaal vandaag in de Washington Post over werknemers die het zich simpelweg niet kunnen veroorloven om door de sneeuwstorm aldaar een dag aan huis gebonden te zijn. Regeringsgebouwen zijn dicht, rechtbanken behandelen alleen urgente zaken en winkels zijn dicht. Veel bedrijven en horecagelegenheden zijn gewoon open, ook al komt er door de sneeuw geen hond eten. 'Niet op komen dagen is een dag geen geld, en dat kan ik me niet veroorloven,' zegt een alleenstaande moeder. Veel werknemers die van hun dagelijkse salaris als bijvoorbeeld schoonmaker afhankelijk zijn, moeten wel een weg vinden om op het werk te verschijnen. En dat zijn er in het gebied rondom Washington nogal wat. Neem Andy Wye, kassier in een supermarkt. Hij vertrekt elke ochtend om 4 uur om 40 glibberige en levensgevaarlijke kilometers te rijden naar zijn werk. Veel laagbetaalde arbeidskrachten die 's ochtend urenlang ploeteren om naar het werk te komen hebben niet eens de beschikking over een auto. Daarom zijn er ook werkgevers die hun personeel 's ochtends ophalen. 'Het is vaak uren rijden in de sneeuw tot iedereen gevonden en opgepikt is.'  

Bron(nen): The Washington Post