2 redenen voor passief-agressief gedrag in relaties

Passief-agressief gedrag betekent dat je je verzet, maar niet openlijk. Je partner vraagt je iets te doen: je zegt geen nee, maar je vergeet het. Of het is jouw beurt om te koken: daar heb je een hekel aan, je doet het toch, maar laat alles aanbakken. Voor je partner is dat frustrerend, want je weigerde niet en het is moeilijk om aan te tonen dat je de boel opzettelijk sabotteerde. Waarom doen mensen dit - en best wel vaak in langdurige relaties?

1. Passief-agressief gedrag is de weg van de minste weerstand De chronisch passief-agressieve persoon toont zijn woede constant op een indirecte manier, door middel van uitstelgedrag, pruilen, 'vergeten' en het opzettelijk slecht functioneren in de meeste situaties. In relaties maken partners vaak gebruik van passief-agressief gedrag, omdat het de weg van de minste weerstand is. 'Nee' zeggen tegen een verzoek zal waarschijnlijk resulteren in onenigheid of een confrontatie en om dat te voorkomen, zegt de persoon 'ja', maar doet het niet of toch niet zoals hoort - meestal in de hoop dat het in de toekomst ook niet meer gevraagd wordt.

2. Passief-agressief gedrag wordt een gewoonte Voor sommige mensen is passief-agressief gedrag geen keuze, maar een diepgeworteld persoonlijkheidskenmerk. Als een kind opgroeit in een omgeving waarin de expressie van boze gevoelens niet wordt getolereerd, leert het indirecte passief-agressieve middelen te gebruiken om zichzelf te uiten. In een relatie reageert die persoon alsof zijn partner een ouder is, die hem ervan weerhoudt om zijn emoties uit te drukken. Dat zet de relatie behoorlijk onder druk. Bovendien wordt de passief-agressieve persoon een rolmodel als hij zelf kinderen krijgt. Zij groeien op met het idee dat boosheid slecht is en dat je dat ten allen tijde moet verbergen.

Bron(nen): Psychology Today