Het Parijs syndroom, het Jerusalem syndroom, ... waar lijd jij aan?

Samenleving
maandag, 13 juni 2011 om 00:00
welingelichtekringen header 1
Op Twitter is een hele discussie gaande over het Parijs syndroom.Japanse toeristen schijnen er in grote getale aan ten prooi te vallen. Na het zien van veel romantische en idyllische beelden van de lichtstad, valt de realiteit (stank, herrie, criminaliteit, ...) soms zo tegen dat ze gestresst en gedeprimeerd raken. Sommigen krijgen zelfs een zenuwinzinking. Het syndroom werd 20 jaar geleden voor het eerst beschreven door Hiroaki Ota, een Japanse psychiater die in Frankrijk werkte. Japanners zouden er in het bijzonder vatbaar voor zijn door de grote cultuurverschillen. Ze zijn beleefd en introvert, ze spreken geen Frans en ze krijgen vooral films te zien waarin Parijs geïdealiseerd wordt.
Een Jerusalem syndroom is nog erger. Dat houdt in dat iemand tijdens een bezoek aan de de Heilige Stad religieuze wanen krijgt. Vaak denkt men dat men Jezus, Johannes de Doper of de Heilige Maagd Maria is. Het is niet voorbehouden aan 1 religie: het overkomt joden, christenen, moslims, ... Voor de reis naar Jeruzalem waren ze gezond en na de reis herstellen ze meestal snel. Of ze geestelijk helemaal gezond waren voor de reis wordt door sommige psychiaters betwijfeld. Er is waarschijnlijk wel sprake van een bepaalde aanleg of kwetsbaarheid, maar als ze lekker thuis gebleven waren was er misschien nooit wat gebeurd.
En dan is er nog het Florence syndroom, dat optreedt als iemand volledig overrompeld wordt door de schoonheid van kunst, vooral na het zien van het Uffizi-museum. De symptomen zijn een versnelde hartslag, duizeligheid, verwarring en flauwvallen. In ernstige gevallen treden een manische stemming, hallucinaties of andere psychotische verschijnselen op. Het wordt ook wel hyperculturemie of het Stendhal syndroom genoemd, omdat Stendhal uitgebreid beschreef hoe hij in 1817 tijdens een bezoek aan Florence emotioneel werd aangegrepen door het artistieke karakter van de stad. De Italiaanse psychiater Graziella Magherini beschreef het syndroom in 1979 na gedurende 10 jaar zo'n 100 gevallen bestudeerd te hebben.
Ken jij nog meer steden of plaatsen die mensen uit hun evenwicht brengen?