Bericht van het Franse platteland

Een beetje krant heeft toch wel iemand in Frankrijk zitten die met regelmaat bericht van het platteland. In Nederland is dit geen onbekend fenomeen en vermoedelijk is de Britse obsessie met Frankrijk nog veel groter.
Allereerst is daar het feit dat circa een half miljoen Engelsen een huis in Frankrijk bezitten, al is daar de laatste 2 jaar wel de klad in gekomen nu ook de Britse economie aan het infuus ligt. De dagbladen in het Verenigd Koninkrijk berichten graag en veel over de gekke Fransen, maar de ondertoon is er toch altijd een van bewondering, zo van: bij ons is het eten vies, maar die Fransen... In The Daily Telegraph hebben ze voor dit klusje Terry Wogan, een veteraan die erg goed schrijft en het is die Britten wel vertrouwd om informatief en entertainend op te schrijven wat ze daar in het verre Frankrijk allemaal meemaken.
Wogan zit in de Gascogne, een gebied ten noorden van de Pyreneeen met in de buurt mooie stadjes als Auch, Pau en Tarbes. Zelf doet hij verslag van het lege land met - daar zijn ze weer - achterlijke boertjes die de godganse dag met hun alpinopet op en een stokbroodje onder de arm langs 's Heeren wegen gaan.
Thema deze week: daar deep down in Frankrijk gaat het niet over de nieuwe Engelse regering, over de kredietcrisis en de linke streken van Griekenland of over de opwarming van de aarde, maar gewoon over lekker eten. De buitenwereld bestaat nauwelijks voor deze ingetogen gemeenschap van smulpapen. Dit is een oud thema van de vele Frankrijk-schrijvers: u lezer, daar in de grote stad, bekommert zich om de hele mensheid maar op het Franse platteland verandert nooit iets en ook daarom is het daar zo prachtig, want de boze buitenwereld bestaat er helemaal niet. Destijds, lang geleden voor de AVRO en in Elsevier, deed Jan Brusse dat net zo en hij is er rijk mee geworden. Toch vraagt Welingelichte Kringen zich af hoe lang deze mythe - met dank aan internet - nog in stand kan blijven. Wij vrezen eigenlijk het ergste voor de mensen die denken dat ze nog jarenlang aan de kost kunnen komen met dit soort sprookjes.

Bron(nen): The Daily Telegraph