Wat wij van Berkeley kunnen leren

Wetenschap
door Admin
donderdag, 22 april 2010 om 00:00
welingelichtekringen header 1
In de Frankfurter Allgemeine Zeitung staat een prachtig verslag van een Duitse wetenschapper die enige tijd heeft doorgebracht aan de universiteit van Berkeley in Californië en op een rijtje zet wat ze daar hebben en wat hier in Europa ontbreekt. 's Ochtends om 6.30 uur ligt ze in het prachtige zwembad van de universiteit en is ze al in een heftig debat verwikkeld met een Amerikaanse collega over aard en wezen van haar onderzoek. Passie is hier een sleutelwoord en overigens kent het zwembad drie verschillende secties (snel zwemmen, normaal, langzaam), want aan alles is gedacht en alles is gestroomlijnd. Berkeley is een paradijs vergeleken met de meeste Europse universiteiten. Allereerst is er domweg veel meer geld. Per student is er echt duizenden dollar meer beschikbaar dan in Duitsland en dat zie je goed terug. De campus ligt er schitterend bij met duizenden mooie bomen. Bibliotheken zijn ronduit paradijzen en geopend van 8.00 uur 's ochtends tot middernacht. Berkeley (staatsuniversiteit) is weliswaar getroffen door de grote geldzorgen van Californië, maar dan nog... iedere vergelijking met een Europese universiteit pakt in haar voordeel uit.
Dankzij het vele geld worden de beste wetenschappers aangetrokken, die onder uitstekende voorwaarden werken, maar ook geacht worden met buitengewone onderzoeksresultaten te komen.
Op iedere 15 studenten is er een hoogleraar, en die wordt niet met willekeurige studenten opgescheept. Ieder jaar dingen veel aankomende studenten naar een plaats aan Berkeley en alleen de besten krijgen ook toegang tot de universiteit. Ja, het artikel in de FAZ staat vol met superlatieven, maar wat wil je ook als je opeens op een plek verzeild raakt waar jouw vak op de best denkbare manier wordt beoefend.
Aan Berkeley, zo besluit het stuk, tref je een bijzonder zelfbewustzijn aan van mensen die goed beseffen wie ze zijn en wat ze doen. Maar dat gaat dan weer gepaard met een professionele scepsis en met veel zelfkritiek - een ideale mix.