Toeschrijven van karaktereigenschappen is cultureel bepaald

Als we nieuwe mensen leren kennen zijn we spontaan geneigd om hen bepaalde persoonlijkheidskenmerken of karaktertrekken toe te dichten. Het is genoeg om iemand 1 keer vals te zien spelen met kaarten om te besluiten dat dit een valsspeler is en dat zal je nog heel lang bijblijven.

Uit recent onderzoek blijkt echter dat dit fenomeen niet zo universeel is als we dachten. Volgens Jinkyung Na en Shinobu Kitayama doen mensen in Oost-Azië dat namelijk niet. Hun experiment werd net zo opgezet als de meeste experimenten m.b.t. dit fenomeen. De proefpersonen keken naar een reeks foto's van onbekende mensen samen met een karaktereigenschap die kort in beeld kwam en die ze moesten proberen te onthouden (fase 1). Daarna moesten ze een lexicale beslissingstaak uitvoeren. Dat houdt in dat ze de gezichten gedurende in een flits op het scherm zagen gevolgd door een persoonlijkheidseigenschap of door een nonsens-woord (bv. blocot). Ze hoefden dan alleen maar te zeggen of ze een bestaand of een niet-bestaand woord hadden gezien (fase 2).

Bij Europeanen en Amerikanen zie je dan het volgende: als een gezicht gevolgd wordt door het persoonlijkheidskenmerk dat in fase 1 aan het gezicht gekoppeld werd, herkennen de proefpersonen dat woord sneller dan andere woorden. Zo kun je nagaan of de link tussen de foto en de karaktertrek in het geheugen opgeslagen is. Bij Oost-Aziaten trad dit verschijnsel niet op. Dat wil zeggen dat ze minder geneigd zijn om karaktereigenschappen aan gezichten te koppelen en die koppeling in hun geheugen op te slaan.

De conclusie is dan ook dat de neiging om iemand meteen een etiket op te plakken een typisch westers fenomeen is. Andere culturen lijken daar flexibeler mee om te gaan en vellen niet op stel en sprong een oordeel over andere mensen.

Bron(nen): Psychology Today