Is verveling verspilde tijd? Nee, 't is nuttig & nodig!

Wetenschap
zondag, 19 februari 2012 om 00:00
welingelichtekringen header 1
We leven in een tijd van 'opzij, opzij, opzij; we hebben ongelofelijke haast'.
Weet je nog? Vroeger zat je wel eens ergens gewoon niks te doen. Starend in de verte. Rustig wachtend op een bankje op de volgende trein, doktersafspraak of bestelde uitsmijter.
Voorbij die tijd. Alle gaatjes in ons schema zijn gevuld. Helemaal sinds we digitaal 24 uur per dag met de rest van de wereld verbonden zijn. Never a dull moment...
We hebben geen eens tijd meer om ons af en toe eens schaamteloos te vervelen. Want verveling is slecht. Je moet je tijd immers nuttig besteden? Toch? Fout! Verveling is nuttig, h e e l nuttig.
Scott Adams, de bedenker van Dilbert, zegt dat verveling onmisbaar is. "Mijn beste ideeën borrelen op wanneer de buitenwereld me even niet bang maakt, pijn doet of vermaakt". Adams heeft goede herinneringen aan zijn jaren bij een groot bedrijf met eindeloze vergaderingen. Zo saai, "het leken wel speelafspraken met comapatienten". Maar juist dan had Adams zijn beste ideeën.
In een boeiend artikel in Ode Magazine staat: " Verveling is een van onze waardevolste emoties. Het triggert creatief spel en inspireert tot liefdadigheid. Het kan een zinvol signaal zijn dat we ons leven moeten veranderen, of een beproeving die we moeten overwinnen om onze meest gekoesterde doelen te bereiken. Sterker nog, veel filosofen menen dat we alleen geconfronteerd met de diepste verveling ons ware ik kunnen leren kennen."
Eigenlijk heel logisch: Als je hoofd propvol zit, is er geen ruimte voor vernieuwende, creatieve gedachten. We doen geen dingen meer waarvan we niet weten of het ons wat oplevert. Alles moet direct nut hebben!
Ode schrijft: "Daarom trekken we beschermende cirkels van afleiding om ons heen – nog een Facebookupdate, nog even een tweet lezen. We hebben internet op onze smartphones, we pakken een roman mee voor onderweg, we maken ontelbaar veel koffieafspraken, allemaal bedoeld om dat gevreesde moment dat verveling ons leven zou kunnen binnensluipen af te wenden. Dat zien we verkeerd."
De Amerikaan Michael Raposa is gespecialiseerd in 'verveling' en schrijft er boeken over. Hij zegt: "‘Verveling kan de vroedvrouw van spiritueel inzicht zijn omdat ze, mits op de juiste wijze gecultiveerd, uitmondt in een soort vredige onverschilligheid’.