Waarom muziek je een goed gevoel geeft

Wetenschap
donderdag, 06 augustus 2015 om 10:01
welingelichtekringen header 1
Als we naar muziek luisteren produceren onze hersenen natuurlijke pijnstillers die ons een goed gevoel geven. Deze 'opiaten' zorgen ervoor dat muziek een gunstig effect heeft op onze stemming, pijn en algemeen welzijn. Actief bezig zijn met muziek door te zingen, dansen of zelf muziek te maken versterkt dat effect. Het genieten van muziek telt 2 componenten: wachten tot je favoriete muziek begint en het daadwerkelijk horen ervan. De hersenen maken dopamine aan in beide fasen. Dopamine is gekoppeld aan het beloningssysteem in de hersenen, maar muziek doet meer dan dat. Het gevoel van euforie dat muziek teweeg brengt is te wijten aan de opioïden die onze hersenen aanmaken. Uit een experiment van de McGill University in Montreal (Canada) blijkt dat het blokkeren van die opioïde signalen door mensen een geneesmiddel (Naltrexon) te geven ervoor zorgt dat het gevoel van plezier bij het horen van muziek vermindert. Dit betekent dat opioïden betrokken zijn bij het positieve effect van muziek. Onderzoekers van het Max Planck Institute for Human Cognitive and Brain Sciences in Leipzig en de Universiteit van Wenen pasten deze inzichten toe bij het ontwerpen van een . Die combineert muziek met een krachttraining. De muziek verandert naarmate de gebruiker harder duwt, zodanig dat het ritme van de muziek overeenkomt met de intensiteit van de training. Al na 6 minuten zorgt de machine ervoor dat de hoeveelheid inspanning die nodig is voor de training gehalveerd wordt. Het luisteren naar muziek verhoogt ook de pijndrempel. Het kan zelfs de behoefte aan pijnstillers verminderen. Sommige ziekenhuizen gebruiken al muziek om de angst voor een operatie en de pijn erna te verlichten. Dat dit niet vaker gebeurt, komt waarschijnlijk doordat dit meer tijd vergt van verpleegkundigen dan het geven van een pijnstiller. Maar niets weerhoudt je er natuurlijk van om zelf je favoriete muziek toe te passen om angst en pijn te onderdrukken.
Bron(nen): New Scientist