Forens: "Waarom ik geen GroenLinks meer stem

Geachte mevrouw Van Gent, Gefeliciteerd, het is u gelukt, ik stem niet meer op Groen Links. Mijn hele stemgerechtigde leven heb ik op uw partij gestemd, nu toch al zeker dertig jaar lang. De laatste jaren twijfelde ik al een beetje, vooral omdat Groen Links, nog onder Femke Halsema, ineens het liberalisme omarmde. Maar uw uitspraken over forensen de afgelopen dagen doen voor mij de deur dicht.

Ik ben zelf forens. Mijn hele werkzame leven al, ongeveer zevenentwintig jaar. Het grootste deel van mijn leven heb ik op ongeveer een half uur treinen van mijn werk gewoond. Ik woon in Amsterdam, de stad waar ik studeerde, en werkte in Diemen, Amersfoort, Utrecht, Woerden en Leiden. Anderhalf jaar heb ik in Duitsland gewerkt en drie weken in Breda. Waarom heb ik nooit in Leiden, Woerden, Diemen, Utrecht, Dortmund of Rüdesheim am Rhein gewoond? Heel simpel: omdat een mens niet gaat verhuizen voor een contract dat slechts tijdelijk is.

Slechts twee van de twaalf banen die ik de afgelopen jaren heb gehad betroffen vaste contracten. In de eerste helft van mijn werkzame leven heb ik gewerkt voor clubs die niemand in dienst namen, terwijl ik in dienst was van clubs die geen werk voor me hadden. In die periode werd ook de flexwet aangenomen. Pas de laatste elf jaar werk ik bij werkgevers die ook werk voor me hebben, vier en twee jaar daarvan binnen een vast contract. Slechts twee banen heb ikzelf, vrijwillig opgegeven. De rest valt allemaal onder het kopje ‘einde project’ of ‘onze opdrachtgever heeft je niet meer nodig’.

De reden dat je niet verhuist voor al die arbeidscontracten waar je toch niet op kunt vertrouwen is heel eenvoudig. Heeft u wel eens geprobeerd een betaalbaar huis te vinden in bijvoorbeeld Amsterdam? Met het salaris dat ik verdiende? Daar heb je jaren wachttijd voor nodig. Veel meer dan het aantal jaren dat je gemiddeld bij een werkgever zit. In andere steden is het niet veel anders. Mijn twee langstdurende banen besloegen zeven jaar. Met die wachttijd lachen ze je uit in Amsterdam. Ik kwam met zeventien jaar nog in Zaandam terecht…

Sinds een paar jaar verdien ik net iets teveel voor een sociale huurwoning. Dus ik kan nu een woning in de vrije sector huren of een huis kopen toch? Theoretisch klopt dat. Maar de huizen in de vrije sector die ik vind, zijn veel, echt veel te duur. Ongeveer zo duur als een huis kopen. En dat doe ik ook niet want iedere hypotheekadviseur die ik daarover raadpleeg, vertelt me dat ik daar te weinig voor verdien.

Ik zou misschien een hele kleine woning kunnen kopen vlak bij mijn werk. Maar wat doe ik daarmee als mijn baas besluit dat het crisis genoeg is om te reorganiseren? Het is leuk hoor, een vast contract, maar het zegt tegenwoordig weinig. En wat doe ik met mijn hypotheekje als straks het ontslagrecht nog verder wordt versoepeld? Denkt u echt dat ik niet weet wat ‘restschuld’ is?

Dus ik blijf zitten waar ik zit. In de mooiste woning die ik ooit gehad heb, in het centrum van Amsterdam met uitzicht over een gracht. Ik zal eruit moeten als mijn vrouw en ik kinderen krijgen, of ik wil of niet, want de woning is veel te klein. Ik ga er ook uit als dat moet, want dan moet het, al heb ik nog geen idee hoe ik dat in vredesnaam ga organiseren. En het zal met pijn in mijn hart gaan, want ik voel me daar thuis.

Dat is de eerste reden waarom ik niet meer op Groen Links ga stemmen. Het geluid dat erop neer komt dat het bewonen van een huis oneigenlijk gebruik van het pand is, was al jaren te horen vanuit liberale hoek, waar een woning een market commodity is, geen ‘thuis’ voor echte mensen, maar niet bij Groen Links. Nu krijg ik te horen dat mijn woning niets meer is dan de verblijfsplaats die ik maar in de buurt van mijn werk heb te zoeken.

De tweede reden is iets fundamenteler. Begrijp u mij niet verkeerd: als de enige manier om Nederland er weer bovenop te helpen het belasten van mijn reiskostenvergoeding is en ik een euromeier per maand minder krijg, dan moet dat maar. Maar zeg dat dan ook: sorry, dit is de enige manier die echt werkt, heel vervelend dat u nog maar de helft kunt sparen, maar dat overleeft u wel, het moet nu eenmaal.

In plaats daarvan wordt ik uitgescholden, als happy few, als luxepaard en als milieuvervuiler. Sta je daar als principieel treinreiziger, terwijl je makkelijk met de auto van de baas naar huis had gekund. Sta je daar als iemand die nu al bijna niets kan sparen. Sta je daar met ongeveer de helft van de Nederlandse beroepsbevolking op het perron. Dank u wel voor uw goede gedrag, mogen we dan nu even vangen?

Zoals ik al zei: als bezuinigen nodig is, dan is het nodig. Maar in de politiek is het kennelijk gebruikelijk om bij bezuinigingen te gaan rationaliseren. Op werklozen wordt bezuinigd omdat ze frauderen en niet goed genoeg naar werk zoeken. Van ontwikkelingssamenwerking wordt misbruik gemaakt en het helpt toch niet. Chronisch zieken denken onvoldoende out of the box. Psychiatrisch patiënten moeten worden ‘geprikkeld’. Allemaal onzin, er is gewoon geld nodig. Groen Links deed aan dat moralistische gezever eigenlijk nauwelijks mee. Tot nu dan.

Ik heb het trouwens nog even voor u uitgerekend. Hoeveel reiskosten was ik de laatste jaren kwijt en wat zou een -goedkope- verhuizing me hebben gekost als ik bij iedere wisseling van baan verhuisd zou zijn? In mijn geval: exact even veel. Ik heb ook even mijn koopkrachtverlies berekend. Het CBS berekende 1,5%, in mijn geval komt het neer op 9%, zes keer zoveel. Dank u wel mevrouw van Gent, ik ga maar eens wat anders stemmen.

Bron(nen): Les Clochards