Elsschot trending op Twitter dankzij Segers en Asscher

Beroemd
donderdag, 17 september 2020 om 7:18
elsschot trending op twitter dankzij segers en asscher1600320735
Willem Elsschot was woensdagavond plotseling erg veel genoemd op sociale media. De romanschrijver en dichter (1882-1960) kwam online opeens in de belangstelling te staan door een komische dialoog tussen ChristenUnie-leider Gert-Jan Segers en zijn collega Lodewijk Asscher van de PvdA.
Tijdens de eerste dag van de Algemene Beschouwing citeerde Segers een zinsnede uit het gedicht Het huwelijk van Elsschot. Hij stelde dat "tussen ons en de zorg wetten en praktische bezwaren staan".
Asscher wees hem erop dat de quote komt uit een gedicht over een man die ervan droomt zijn vrouw dood te slaan, omdat hij de relatie zat is. Asscher vermoedde dat Segers met zijn referentie verwees naar de coalitie. Segers erkende daarna ruiterlijk dat hij niet goed had nagedacht over het gebruik van de zinsnede en dat hij zich niet bewust was van de context van zijn referentie.
Het huwelijk geldt als een van de beroemdste werken van Elsschot en een van de bekendste Nederlandstalige gedichten. Recent schreven zowel Adriaan van Dis als Tom Lanoye een antwoord vanuit het perspectief van de echtgenote waar in Het huwelijk over gesproken wordt.
Aan het komische intermezzo tijdens de Algemene Beschouwingen werden zeker honderd Twitter-berichten gewijd. Asscher kreeg op sociale media veel lof voor zijn kennis van de Nederlandse literatuur.
Toen hij bespeurde hoe de nevel van de tijdin d'ogen van zijn vrouw de vonken uit kwam doven,haar wangen had verweerd, haar voorhoofd had doorkloventoen wendde hij zich af en vrat zich op van spijt. Hij vloekte en ging te keer en trok zich bij de baarden mat haar met de blik, maar kon niet meer begeren,hij zag de grootse zonde in duivelsplicht verkerenen hoe zij tot hem opkeek als een stervend paard. Maar sterven deed zij niet, al zoog zijn helse mondhet merg uit haar gebeente, dat haar toch bleef dragen.Zij dorst niet spreken meer, niet vragen of niet klagen,en rilde waar zij stond, maar leefde en bleef gezond. Hij dacht: ik sla haar dood en steek het huis in brand.Ik moet de schimmel van mijn stramme voeten wassenen rennen door het vuur en door het water plassentot bij een ander lief in enig ander land. Maar doodslaan deed hij niet, want tussen droom en daadstaan wetten in de weg en praktische bezwaren,en ook weemoedigheid, die niemand kan verklaren,en die des avonds komt, wanneer men slapen gaat. Zo gingen jaren heen. De kindren werden grooten zagen dat de man die zij hun vader heetten,bewegingloos en zwijgend bij het vuur gezeten,een godvergeten en vervaarlijke aanblik bood.