Anatomie van een onbeheersbare emotie

'Liefde is onze laatste sociaal aanvaarde vorm van waanzin', zegt Lisa Appignanesi.

Haar boek ''Alles over de liefde. Anatomie van een onbeheersbare emotie' geeft een brede kijk op de vele gezichten van de liefde. Van de prille liefde tussen moeder en kind, over de gekmakende pieken en dalen van de hartstochtelijke liefde tot de rust en houvast die vriendschap kunnen bieden. Hebben mannen en vrouwen op dezelfde manier lief? En hoe zit het met de veranderde betekenis van seks en intimiteit?

Het culturele cliché dat mannen maar aan 1 ding denken en niet willen praten over de liefde, leeft vooral in Angelsaksische landen. Mannen worstelen vooral met het begrip mannelijkheid. Hun rol is zo vaag geworden. Als ze geen oorlog hoeven te voeren en niet langer de beschermer van de familie hoeven te zijn, waarin ligt hun sterkte dan nu? Ook seks is voor hen, en voor iedereen, verwarrend geworden. Het is niet alleen uit de taboesfeer gehaald, neen, je moet seks hebben, consumeren, najagen, zoveel je maar kan. Als je dat niet doet, dan heet het dat je ongezond, ongelukkig en onvervuld bent. Het gevolg is dat veel mensen zich in deze wereld van potentiële overdaad zorgen maken over hun seksualiteit. De opwinding die mensen met seks associeerden toen het nog verboden was, zijn we grotendeels kwijtgespeeld.

Kun je een passionele verliefdheid en de liefde van een moeder voor haar kind wel vergelijken? Volgens Lisa Appignanesi wel: In elke vorm van liefde zit wel een element van passie.Tussen moeders en hun jonge kinderen hangt onmiskenbaar een sterke sensualiteit, dezelfde energie die je bij seks voelt. Het is natuurlijk niet helemaal hetzelfde, maar die onweerstaanbare behoefte om aan te raken, te strelen, te kussen is in beide gevallen even sterk.

Bron(nen): De Standaard Lisa Appignanesi Athenaeum boekhandel