Bron(nen): Fool
Hoe Amerika een land werd van ‘haves’ en ‘have-nots’
Rond 1900 had je zo in de VS ook: onmetelijk rijken. Andrew Carnegie en John D. Rockefeller hadden - in geld van nu - 300 miljard. Maar het is niet beter geworden, de verhouding tussen rijk en arm(er) wordt juist schever.
Interessant: onder de 'linse' Obama zijn de verschillen groter geworden, niet kleiner
Twee leerzame staatjes:
Bron(nen): Fool
Bron(nen): Fool
Het beste Amerikaanse exportproduct is banen. De maak-industrie is voor het grootste deel naar de lage-lonenlanden verdwenen, en daarmee is de middenklasse mee-verdwenen. De MBA’s kunnen trots zijn op zichzelf. Winstmaximalisatie is bereikt. DE politici (zowel democraat als republikein) moeten zich doodschamen. Ze hebben niets gedaan om hun eigen bevolking te beschermen. Daar staat tegenover dat de Amerikaanse topklasse ook niet heel erg slim bezig is. Op korte termijn hebben ze meer winst, maar op lange termijn is het verdwijnen van de middenklasse funest voor de koopkracht van de consumenten waar zijn hun winsten aan danken.
Klopt: het is het verhaal van de globalisering in a nutshell.
(in antwoord op Vogelbeest)Ze hopen nog te kunnen oogsten uit de koopkracht van de nieuwe groeiers maar die ontwikkelen snel hun eigen maak-industrie.
Je ziet het verschil ook al binnen Europa tussen bv Duitsland en Nederland. De Duitsers hebben hun maak-industrie beter vastgehouden dan de Nederlanders (voorbeeld Philips, Amerikaanse strategie) waar alles in sneltreinvaart de deur uitging naar landen met achtergebleven loonpeil.
Wat me ook opvalt in de grafiek: sinds 2007 daalt het inkomen voor arm EN rijk nadat er bij alle groepen tussen 2000 en 2007 min of meer een plateau was. Alleen bij de allerrijksten daalt het inkomen wat langzamer dan bij de rest. De VS lijken toch echt over hun top heen, zou je zeggen.