Met dank aan de ghostwriter

De nieuwste film van Roman Polanski heet 'The Ghostwriter' (zojuist bekroond in Berlijn) en vertelt het verhaal van iemand die als schaduwschrijver optreedt voor een voormalige Britse premier, waarbij zowel auteur als hoofdpersoon in intriges verstrikt raken. In de business-boekensector is de spookschrijver een geziene figuur. Die met veel talent de levensverhalen van mensen als Alan Greenspan, Jack Welch en Richard Branson noteert, waarbij deze personen uiteraard zelf met de eer strijken. In een interessant artikel in de Financial Times wordt deze wereld op een mooie manier in kaart gebracht. Want de ghostwriter heeft het druk in een tijdperk van celebrities die ook in boekvorm graag van zich laten horen. Staat een te schrijven boek op stapel, dan wacht de ghostwriter dikwijls eigenaardige ontmoetingen met de persoon in kwestie. Die uitgesproken ideeen heeft over hoe zijn glorieuze levensverhaal eruit moet zien, maar die weinig kijk heeft op lezers - en nog minder snapt van schrijven.
Steeds vaker is de spookschrijver een professional die het klappen van de zweep kent. Er staat veel op het spel (roem en status) en dus komt het er op aan dat iemand begrijpt hoe hij zijn hoofdpersoon 'wegzet.'
Lees het stuk in de FT en dan bent u gelijk genezen als u al aanvechtingen had om dit eerloze beroep uit te oefenen. Want wat staat er soms voorin het boek dat u als ghostwriter van a tot z hebt geschreven over de bekende persoonlijkheden x, y en z? "I decided to write this book entirely myself and without the benefit of a ghostwriter.”

Bron(nen): Financial Times