Wolven

Henk nam zijn oude moeder mee naar het Rotterdamse Maasstad Ziekenhuis. „Ik ben toch niet ziek?”, vroeg de oude vrouw. „Nee”, zei Henk, „maar we gaan even op bezoek”. „Bij wie dan?”, vroeg het oudje. „Bij meneer de Vries”, zei Henk. „Maar ik ken geen De Vries”, schreeuwde de moeder inmiddels in de hal van het ziekenhuis. „Ze is een beetje in de war”, lachte de zoon naar de nieuwsgierige omstanders en hij raadde zijn moeder aan om alles goed aan te raken.

„Ik wil gewoon naar huis!”, krijste het oudje, „naar huis, naar huis en nog eens naar huis!” „Dit is een humane missie. Er zijn veel mensen die nooit of te nimmer visite krijgen en die gaan wij blij maken mama.” Opeens zag Henk Paul Smits door de gang schieten.

Lees verder in NRC.

Bron(nen): NRC