Ik doe niets voor een ander en alles voor mezelf

Nietzsche zei het al: altruïsme bestaat niet. Als je iets doet voor een ander, doe je dat vooral voor jezelf. Omdat het je een goed gevoel geeft, omdat anderen je dankbaar zijn, je een grootmoedig, gul, warm en hartelijk mens vinden. Je maakt een bedrag over op giro 555 en je kunt weer rustig slapen. Gemoedsrust voor een tientje: wat wil je nog meer?

Psychologen zeggen zelfs dat het beter is om alles voor jezelf te doen. Veel mensen, vrouwen vooral, sloven zich de hele dag uit 'voor de kinderen', 'voor mijn man', 'voor het huishouden', 'voor mijn baas', ... Ze zijn één en al zelfopoffering (waar niemand om heeft gevraagd) en in de meeste gevallen diep teleurgesteld, want er is niemand die ziet - laat staan waardeert - wat zij allemaal doen.

Als je bij alles wat je doet, denkt 'ik doe dit voor mezelf' dan voel je je minder het slaafje, het slachtoffer, de miskende. IK vind het belangrijk dat er niet zoveel schoenen in de gang liggen dat IK er bijna mijn nek over breek. Dat klinkt egoïstisch en egoïsme is fout, zo hebben we geleerd. Maar je kunt er wel een gelukkiger mens van worden. Als je alleen maar plezier beleeft aan het goed doen, moet je het zeker niet laten. Maar als je het gevoel hebt dan je alleen maar geeft en er niets voor terug krijgt, dan kun je het roer beter omgooien.

Bron(nen): PsychCentral