De slimsten praten het minste

Politici zijn er goed in: veel woorden gebruiken om weinig te zeggen. In politieke debatten gaat het niet alleen om de inhoud, maar ook om de charme, het charisma en het vermogen van de spreker om ons te manipuleren. Thomas Sowell introduceert in zijn boek het begrip 'verbale virtuoos', wiens werk volledig gebaseerd is op ideeën. Zolang het aannemelijk klinkt, maakt het niet uit of het gebaseerd is op de realiteit. Wat telt is dat de ideeën interessant, origineel, overtuigend, aantrekkelijk en vernuftig overkomen. Einstein was het tegenovergestelde van een verbale virtuoos. Zijn relativiteitstheorie was geniaal, maar Einstein benadrukte dat de theorie eerst nog empirisch getest moest worden. Zijn theorie was slechts geldig als wetenschappers over de hele wereld hem getoetst hadden. De Nederlandse academische wereld werd opgeschrikt door hooggeleerde verbale virtuozen, die het contact met de empirie en wat hun zelfbeeld betreft ook met de realiteit verloren. Daar staan talloze wetenschappers tegenover die nooit op tv of in de krant komen, die minder goed kunnen goochelen met woorden, maar wel met cijfersen symbolen. Zijn dat de non-verbale virtuozen? Hebben zij ook nog wat in te brengen in onze wereld? David Lohman schreef er een artikel over: . Het is een steun in de rug van de non-verbale virtuozen: het is niet omdat je geen vlotte babbel hebt, dat je geen groot denker kan zijn.

Bron(nen): Business Insider