Brown and out

Dit zijn de dagen dat het levenswerk van Gordon Brown in elkaar stort. Zijn regering verliest per dag wel een minister, zijn partijgenoten staan te boek als een stel zakkenvullers en op nog enig krediet van kiezers en media hoeft de Britse premier niet te rekenen. In de socialistische partij is al een brandbrief onderschept die opwerpt dat er nu een leiderswisseling moet plaatsvinden. Natuurlijk, zo erkent The Economist, iedere partij die een tiental jaren aan de macht is, wordt lui en onwaarachtig. Maar Brown is gewoon niet goed genoeg voor zijn werk. Hij wil niet erkennen dat hij fouten maakt, is een control freak en is een meester in geen beslissingen nemen. Eerst kreeg hij de economische crisis over zich heen. Kon hij niets aan doen, vond hijzelf. Maar wacht even, zegt The Economist – Brown was jarenlang minister van financiën. En dus verantwoordelijk voor de financiële stand van de natie. Ook bleef Brown veel te lang optimistisch over de aard van de recessie. En dan de corrupte politici. Davis Cameron maakte snel schoon schip in zijn Conservatieve Partij, maar Brown deed hoegenaamd niets – en dat wordt de socialisten die ook nog de regering vormen zwaar aangerekend. Britse kiezers zijn woest op hun politieke kaste en Brown zou er goed aan doen om deze herfst vervroegde verkiezingen uit te schrijven, meent The Economist. Tenzij hij de komende weken al wordt weggevaagd. In beide gevallen is er sprake van een roemloos einde.

Bron(nen): The Economist