Hoe vastberaden is Obama?

In een heldere column in de Internationald Herald Tribune komt David Brooks met de onvermijdelijke vraag: hoe vastberaden is Barack Obama?
Brooks heeft gedaan wat alle journalisten doen als er een belangrijk strategisch besluit aanstaande is. Moet Amerika nu wel of niet meer troepen naar Afghanistan sturen? Tot verbazing van Brooks waren de militaire experts die hij heeft gesproken nauwelijks geinteresseerd in die vraag. Allemaal waren ze de overtuiging toegedaan dat Obama wel met iets zou komen dat min of meer verstandig was. Iedereen geloofde ook dat hij zich van vele kanten liet voorlichten en oog had voor alle dilemma's waarvoor Amerika in Afghanistan kon komen te staan.
Maar niemand wist wat Afghanistan voor Obama nu precies betekende. Bracht hij het thema tijdens zijn verkiezingscampagne naar voren om te laten zien dat hij geen softie was? Of meent hij werkelijk dat de oorlog tegen de Taliban te winnen is (wat alle experts denken) en een 'war of neccessity' is (wat hijzelf steeds heeft beweerd). Committeert de president zich helemaal aan de strijd in Afghanistan, of staat zijn binnenlandse hervormingsagenda voorop en is Afghanistan daarbij een hinderlijke afleiding?
Niemand die het weet.
Maar Brooks trekt de conclusie dat het voor Amerika alleen zin heeft meer troepen te sturen als de president zich daarin volledig vastbijt en zich niet bij de eerste tegenslag weer op andere gedachten laat brengen. Wie opstanden wil bestrijden zoals van de Taliban moet de bevolking aan zijn kant krijgen. Dat doe je niet met subtiele analyses, maar door het tonen van rauwe vastberadenheid.
Het staat er niet, maar Brooks laat het zijn lezers wel denken: bij Obama's voorganger werd er wel aan de intellectuele capaciteiten van de president getwijfeld, maar niet aan zijn vastberadenheid. Hoeveel ruggengraat heeft Obama die juist anders dan zijn voorganger wil zijn?

Bron(nen): The New York Times