De kat in Wouters zak

Wouter Bos heeft ruim 30 miljard euro in de combinatie ABN Amro/Fortis gepompt. "We hebben de gezonde delen gekocht," zei Bos in oktober 2008. Maar dat blijkt tegen te vallen. Gisteren schoot Bos de banken voor de derde keer te hulp. Het begon in december vorig jaar met een kapitaalversterking van 6,5 miljard euro, in juni was er een injectie van 2,5 miljard en nu volgt 4,4 miljard euro nieuwe steun. De teller van de aanvullende hulp staat op 13,4 miljard – meer dan de gekwelde financiële reus ING sinds het uitbreken van de kredietcrisis nodig had. De staat heeft inmiddels 30,2 miljard euro aan ABN/Fortis uitgegeven: net zoveel als de beurswaarde van heel ING, Aegon, Van Lanschot en SNS Reaal bij elkaar. Waarom zit ABN Amro, de handelsnaam voor beide bankdochters, opnieuw in financiële problemen? Dat is een ingewikkeld verhaal. „Dit is een uitermate complex dossier en het gaat om gruwelijk veel geld”, zegt Kamerlid Frans Weekers (VVD). Bos stuurde een brief van 27 pagina’s naar de Kamer, maar wat nu precies zoveel geld kost blijft onduidelijk. De tragiek wil dat het grootste deel van dit gat veroorzaakt wordt door het Italiaanse Antonveneta, de bank die ABN Amro na een taaie strijd in 2005 inlijfde, maar die inmiddels alweer doorverkocht is. De ‘geslaagde’ overname , waar president Wellink van De Nederlandsche Bank zich destijds zo sterk voor maakte, resulteert nu in een naheffing voor de Nederlandse schatkist. Ondertussen heeft de Algemene Rekenkamer grote bezwaren tegen de manier waarop de nieuwe bank vorm krijgt. Bos wil de banken onder een nieuw op te richten vennootschap hangen om zo „met een schone lei” te kunnen beginnen.

Maar de Rekenkamer, die de wettelijke taak heeft om de inkomsten en uitgaven van het Rijk te controleren, verliest door deze constructie haar bevoegdheid om onderzoek te doen bij ABN Amro Nederland en Fortis Nederland. Zij wil dat dit wordt opgelost. De Rekenkamer waarschuwt ook dat zij de toezichthouders onvoldoende kan controleren, omdat de toegang tot informatie bij De Nederlandsche Bank en de Autoriteit Financiële Markten beperkt is.

          

   *

          

Bron(nen): NRC Handelsblad